Superlijm - Unalaska, Alaska

Debonair

Zeggen dat Pieter-Jan Delesie super lame is is niet eens een verwijt. Ten eerste is hij "algemeen directeur" van Superlijm en ten tweede werkte hij de voorbije jaren niet echt door. Drie jaar deed hij erover om een debuutalbum af te leveren terwijl hij in 2009 al een bommetje dropte met het ondertussen klassieke Michael Jordan. Toen was het ijzer heet, maar is het dat nu nog?

De jaren negentig waren voor ons de jaren van kindjes maken, maar voor jongeheer Delesie waren het de jaren van het eerste muzikale orgasme. De muziek van die tijd zoog hij op als een spons en ze liet hem nooit meer los. De laatste drie jaar kneep hij af en toe in die spons en sijpelden de songs naar buiten.

Gelukkig voor muziekminnend Vlaanderen absorbeerde Delesie selectief: Radiohead, The Breeders, Dinosaur jr., Weezer, Grandaddy, Pavement en Sonic Youth nam hij wel op. Michael Jackson, The Back Street Boys en TLC werden afgestoten. Dat wordt al duidelijk vanaf Tidy Up dat een vette portie noise bevat.

‘Unalaska, Alaska’ is dus een trip naar het eind van de twintigste eeuw toen de grunge hoogtij vierde. En ja, bij tijden is dit debuut echt wel stevig . “Buckle Up, it’s gonna be a rough ride”, klinkt het dan ook gepast in Buckle Up. No Breaks/ Rubber Soul is ook een vlag die de lading dekt, al is dat niet meteen het geval in die specifieke song.

In single High Rollers en All The Great Ones mag de voet even van het gaspedaal en in de intro van Californian Sun lijkt er zelfs nog even tijd om chips te eten, maar de gitaren blijven overal prominent aanwezig. Toch is er ook plaats voor wat psychedelisch toetsenwerk. Zowel in de tragere nummers als in de snellere klinkt de band strak. Ze namen duidelijk de tijd om in hun eigen studio aan het geluid van de groep te schaven.

Niet alleen muzikaal, maar ook in de lyrics grijpt Superlijm terug naar de nineties. In Dreamhouse bezingt Delesie het huis waarin hij opgroeide en waar ze de mosterd haalden voor Sundaymorningradiohead is wel duidelijk.

Het duurde even om een getalenteerde bende rond zich te verzamelen (met o.a. Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers). Zo lang dat velen Superlijm wellicht al afschreven. De reden van het wachten is bekend. Delesie kieperde ‘Area 51’ – een album dat ook de gelijknamige single zou bevatten - in de prullenbak en fabriceerde voor hen die geduldig wachtten als een kale boom op de lente een lekkere gitaarplaat. ‘Unalaska, Alaska’ kondigt een mooi voorjaar aan.