Sweet Baboo - The Boombox Ballads

Moshi Moshi

Achter Sweet Baboo schuilt Stephen Black, een singer-songwriter uit Wales die met 'The Boombox Ballads' inmiddels toe is aan zijn vijfde album. Recent bracht hij de ‘Motorhome Songs ep’ uit, de opvolger van albums als ‘Ships’ (uit 2013) en ‘I’m A Dancer / Songs about Sleeping’ (uit 2010). Op het nieuwe album horen we, in het verlengde van eerder werk, tien songs die geknipt zijn voor de radio.

Net als op eerdere albums horen we wat huiselijke ambacht, ondanks het feit dat de meeste nummers voorzien zijn van een begeleidend orkest. Blacks wereld bestaat hoofdzakelijk uit liedjes maken, meestal over uitgaan, drinken en - uiteraard - de liefde. Ondanks de vele teleurstellingen op dat vlak (Over & Out), blijkt Black doorgaans opvallend vrolijk gestemd.

Echte uitschieters zijn er helaas niet, en - op een uitzondering na - echt zware dipjes evenmin. In zowat de helft van de nummers gaat het om een onbestemde andere (Got To Hang Onto You, You Are Gentle, Tonight You Are A Tiger). Zo horen we duidelijke sporen van The Beatles en Harry Nilsson, wiens werk eigenlijk nooit genoeg kan worden geprezen.

Tijdens opener Sometimes is een eenzame troubadour aan het werk, “Singing these silly songs”. Een akoestisch gitaartje aan het kampvuur, een nostalgisch liedje over homecomings and smiles. “All I want to do is play your favorite records and dance into the night”. Het erg radiovriendelijke, duidelijk door Beatlespop geïnspireerde Got To Hang Onto You komt voorbij zonder echt indruk te maken. Het klinkt net wat te steriel, ook al horen we dat Black over een goed oor voor frisse pophooks beschikt.

Songs in the key of vrolijke zorgeloosheid dus. Echt verrassen doen de composities niet. Meer zelfs, ze zijn soms, zoals bij You Are Gentle, eerder saai en voorspelbaar. Pijnpunt is ook dat Black niet over de beste zangstem beschikt. Meestal zit er een wat lichtdronken knik in zijn zang. Dat werkt in het erg pakkende Two Lucky Magpies; wat pianonoten, goed aangedikt door orkestratie en een oprechte vocal van Black.

De instrumentale titelsong wordt gedragen door een vrolijk, licht experimenteel ritme dat de ideale begeleiding vormt bij het maken van een cocktail. Een tussendoortje dat de sfeer van het album wat breekt.

Tijdens You Got Me Time Keepin’ krijgt Black wat vocale ondersteuning van Cate Le Bon. Zo heel af en toe dreigt de song, door de aanzwellende orkestratie, tot op het randje te gaan en lijken beide stemmen wat te verzuipen. Alsnog weten Black en Le Bon dit te omzeilen door - à la Brian Wilson - plots heel andere muzikale wegen in te slaan. Zo krijgt deze song een geheel onverwachte, psychedelische dimensie, om daarna alsnog terug te keren richting radiovriendelijke, tweestemmige pop.

De songs van Black zijn soms pretentieloos (Walking In The Rain), dan net weer ambitieus. "I just want to be good", zingt hij. Alleen jammer van zijn stem, die helaas zwaar over the top gaat. Black tracht een wat flauwe pastiche op Blurs Tender te brengen, maar faalt helaas. Een stinker van formaat. Nee, dan liever een fris popnummertje dat je dag opvrolijkt, zoals Tonight You Are A Tiger, dat de invloed van een band als Belle & Sebastian verraadt.

Afsluiten doet Black met Over & Out, dat de weelderige orkestraties van Tindersticks in herinnering brengt. Een allerlaatste boomboxballad waarin Black, "Oh oh over and out"-gewijs, nog een laatste keer laat horen dat hij al bij al best een aardige song kan pennen. Toch stelt het album als geheel wat teleur, vooral omdat, bij meerdere luisterbeurten, verschillende songs door de mand vallen (te zwakke zang, weinig consistentie of concrete richting,...) Aardig album, maar zeker niet indrukwekkend.