Sylvan - Home

Gentle Art Of Music

Dit Hamburgse gezelschap prijkt al lang op de A-lijst van de Europese artrock en hoeft zich niet meer zo nodig te bewijzen, zeker niet na het schitterende dubbelalbum ‘Sceneries’ (2012). Toch verrassen ze ons weer met hun negende worp ‘Home’, een psychologische studie annex filosofische bespiegeling die getuigenis aflegt van hun emotionele inlevingsvermogen.

Voor het eerst sinds ‘Posthumous Silence’ (2006) is dit voor de Duitsers opnieuw een zuiver conceptalbum. Net als hun landgenoten van RPWL dat op ‘Beyond Man and Time’ (2012) succesvol hebben voorgedaan, gaat Sylvan hier op zoek naar de ‘condition humaine’. Voorwaarde is dat men het typische neoprogidioom ontgroeid is om dit heikele onderwerp met een originelere benadering te tackelen. RPWL lukte hierin, en ook Sylvan slaat spijkers met koppen.

De groep heeft een lyrisch concept uitgewerkt rond een vrouwelijke hoofdpersoon die vertelt over haar herontdekking van lang vergeten jeugdherinneringen. Gevolg: een vijandige wereld zonder hoop en zonder thuis reveleert zich beetje bij beetje. Het verleden valt steeds meer samen met haar huidige wereld, wat leidt tot de kernvraag van het album: hoe vinden we die speciale plek waar we ons verlangen naar geborgenheid naartoe kunnen overdragen? Het verhaal weeft een web van zorgen, twijfels en angsten, maar het zet de verwarde protagonist op een queeste naar de waarheid. Eenmaal die gevonden is, dreigt deze ontdekking de pijlers waarop haar wereldbeeld steunt, onderuit te halen.

Sylvan bewijst dat ze de draagkracht heeft om filosofische onderwerpen aan te snijden. Dat is te danken aan de overtuigende inleving van zanger Marco Glühmann. Bovendien worden de emoties versterkt door de gelaagde structuur van de muziek. Ondanks de soms intense agressiviteit verliest het album nergens de elegantie en de sferische sound die eigen zijn aan Sylvan. Het laat toe dat er ruimte is voor de muziek om breed te ademen. Sylvan klinkt niet enkel groots en dramatisch, maar incorporeert een gesofistikeerde aanpak die van een beluistering een echte zintuiglijke ervaring maakt.

Ofschoon we bewonderende buigingen richting Marillion en Pink Floyd vaststellen, hebben Glühmann, Matthias Harder (drums), Sebastian Harnack (bas) en Volker Söhl (toetsen) zich voldoende ontvoogd van hun vroegere helden. De fusie van klassieke elementen en moderne rock wordt geholpen door Jonathan Beck, die met zijn sensitieve gitaarspel nog meer precisie aan de geëlaboreerde muziek toevoegt.