Sylvium - Waiting for the Noise

Freia Music

Op ‘The Gift of Anxiety’ (2013) waren ze nog naarstig op zoek naar een eigen identiteit en kwamen uit op altrock met proginvloeden. Opvolger ‘Waiting for the Noise’ laat een geluid horen dat uitgekristalliseerd is en nauw aansluit bij progrockbands als Porcupine Tree en Riverside. Het Nederlandse Sylvium lijkt nu klaar voor het grotere werk.  

De eerste sporen van Sylvium gaan terug tot het jaar 2000, toen gitarist en componist Ben van Gastel de basis schreef voor de ep ‘Teardrop From A Leaf’. Dit liet instrumentale muziek horen met alternerende rock-, jazz- en ambient passages. In zijn eindeloze zoektocht naar muzikale verfijning verscheen Sylvium pas tien jaar later, als van Gastel team vormt met multi-instrumentalist Fred Boks.

Het eerste, zelf geproduceerde ‘Purified’ was een instrumentaal concept met drie tracks van progressieve ambientgeoriënteerde muziek. Echt aan de oppervlakte verrijst de band als ze in april 2012 meedoet aan het Dutch Exposure Project van het label Freia, waarmee de initiatiefnemers de progrock in Nederland een nieuwe impuls wilden geven. Uiteindelijk was Profuna Ocean de winnaar, maar terwijl het daar opvallend stil blijft (één album uit 2009), heeft Sylvium met ‘Waiting for the Noise’ zijn tweede worp bij Freia.

Ook opvallend is de wissel op de drumkruk: Fred den Hartog komt van Profuna Ocean en vervangt Greg Geurtsen. Antal Nusselder schuift op van gast op ‘The Gift of Anxiety’ naar vast bandlid en zorgt voor een boeiende afwisseling tussen piano en synths. Ook de prima vocalen van Richard de Geest hebben een groter aandeel in het ruimtelijke geluidsbeeld, en met goed effect.  

Instrumentale opener Quietus zet de totaalsound meteen in de etalage. Het aanzuigeffect werkt; de luisteraar bevindt zich op slag in een ander sterrenstelsel. De kringelende synths herinneren ons aan Quantum Fantay. De titel (het Latijnse woord betekent stil, rustig) slaat op het standvastige, slepende tempo. Het eveneens instrumentale Headlong is erg genietbaar door de broeierige ritmiek.

De sound op ‘Waiting for the Noise’ is bovendien transparanter en meer uitgebalanceerd. Mooie  voorbeelden hiervan zijn Signal to Noise, dat vooral door Ben van Gastels gitaarwerk spannend klinkt, en het climactische slot Coda (for a Dream). Van Gastels minimalistische aanpak in Fragile werkt al even goed. En luister hoe bassist Gijs Koopman in Fade In/Out en Altered State een wereldgeluid neerzet. De zang van Richard de Geest dient de afwisselende verteltrant met aplomb. Nusselders synthesizer flights maken er een spacey ervaring van.