Tall Tall Trees - Freedays

Joyful Noise Recordings

Banjo? Dan denk je algauw aan country of – god verhoede – aan Mumford & Sons, maar je kan nog meer doen met een banjo. Dat bewijst Tall Tall Trees.

Hoewel je dat begrip “banjo” nogal ruim moet nemen in het geval van Mike Savino, het brein achter Tall Tall Trees. Want hij hanteert de banjotron; in zijn eigen woorden: “a one of a kind, heavily modified open back banjo of my own design that is capable of producing a wide spectrum of sounds, allowing me to loop and layer drums, bass, electric guitar, violin, organ, synths, and of course banjo, using only one instrument!”. En o ja, ook de banjola komt aan bod, een banjo met een buik uit hout, waar de klassieke banjo een opgespannen vel als body heeft.

Door het gebruik van de banjotron kan Mike Savino eigenlijk zo goed als helemaal alleen opereren en dat is ook net wat er gebeurt op deze plaat, met uitzondering van een drummer, die er steevast wordt bijgehaald, en de bijdragen van Kishi Bashi op viool en de hobo van Wilson Harmon. Wie nu een kale plaat verwacht, slaat de bal volledig mis. Dit is een puike indiepopplaat, waarbij het banjo-gegeven af en toe de kop opsteekt.

Opener Backroads maakt al meteen duidelijk wat we bedoelen. Savino’s banjotron maakt er een warme indiepopsong van met folky invloeden. Zijn instrument geeft zelfs een psychedelische draai aan het nummer. En Savino’s zang en oehoe-koortjes ronden het geheel af. Wij waren meteen aangenaam verrast. A Place To Call Your Own (en nog een aantal van de andere songs) bevat zowat dezelfde ingrediënten. De teksten kijken met de nodige romantiek terug op het verleden, maar passen naadloos bij de muziek.

Je zou Bon Iver en Grizzly Bear als referenties kunnen opgeven, maar zoals altijd loopt de vergelijking ook hier mank. Feit is wel dat hij alle nummers op deze plaat op een dergelijke manier weet te brengen dat je er als een beetje popliefhebber moeilijk omheen kan.

Klassieker en meer banjogericht is CLC, hoewel ook hier psychedelische demonen in elke hoek verstopt zitten. Pas in het laatste couplet breekt het liedje helemaal open, worden er drums en een solo aan toegevoegd. Het resultaat is subliem. Even opvallend is Seagull X Eagle, waarin Kishi Bashi’s viool je van bij de start overvalt. Sufjan Stevens is muzikaal niet ver weg, hoewel Savino’s stem minder fluisterend klinkt.

‘Freedays’ is een interessante en geslaagde plaat, die meer verdient dan een plaats in de marge of één of andere uitverkoopbak. Wil je het eerst live aanhoren? Dat kan: op 14 juni speelt Tall Tall Trees in het voorprogramma van Why? in de Botanique.