Tape Cuts Tape - Pagan Recorder
Heavenhotel
Het debuutalbum van Rudy Trouvés nieuwe groep, Tape Cuts Tape, is een eclectische plaat die beter wordt bij elke beluistering. De muziek op ‘Pagan Recorder’ is niet in een vakje te stoppen en daar is de veelzijdigheid van de groepsleden vast niet vreemd aan. Trouvé koos voor vinyl omdat hij dat het best vond passen bij deze muziek. Laat je daardoor niet afschrikken, er zit immers een downloadcode bij de plaat.
Drummer Eric Thielemans, jazzangeres Lynn Cassiers en gitarist Rudy Trouvé begonnen een tweetal jaar geleden met improvisatieconcerten. Die resulteerden in de opname van 'Pagan Recorder', begin dit jaar. Tijdens de opnames ontstonden bijna als vanzelf nummers uit de muziek, die ze eerder al spelend creëerden.
De plaat opent meteen heel sterk met Heavy. Noisegeluiden gaan na een paar seconden over in helder, repetitief gitaarspel, gestuurd door de drums van Thielemans. De breekbare stem laat de song langzaam open bloeien. Talloze beluisteringen later blijft dit een nummer dat boeit en dat we niet uit ons hoofd krijgen. Petrol Blue klinkt eerder elektronisch met allerlei dubs en driftig tikkende drumstokken, die het ritme aangeven. De lichtjes vervormde stem klinkt zwoel, ook als ze even later in parlando over gaat.
Een absoluut hoogtepunt is het meer dan zeven minuten durende Chosen Profession. Het nummer komt langzaam op gang en Cassiers zingt als een sirene "I tell myself that sweet things never last" naast én over de stem van sailor Trouvé. In Reckless en This Red produceert Cassiers enkel klanken en gebruikt ze haar stem als een instrument, waardoor de songs een licht psychedelische toets krijgen.
Layers drijft op een aanstekelijk ritme en ook hier werkt de combinatie van wonderlijke klanken met de frêle stem wonderwel. In Vacuum horen we oriëntaals klinkende miniatuurtjes. We tellen op deze plaat slechts twee schoonheidsfoutjes. School klinkt bijna zeurderig en verveelt snel. Afsluiter Exit klinkt iets te veel als een experiment om het experiment, die song mag wat ons betreft meteen richting ‘uitgang’.
Songs en muziekflarden met aparte geluiden en sferen wisselen elkaar voortdurend af op 'Pagan Recorder' en toch klinkt het geheel coherent. Tape Cuts Tape laat het speelse toe en zoekt het zelfs op. Het voortdurend experimenteren met effectapparatuur zorgt voor een rijke en avontuurlijke sound. Dit is niet het meest toegankelijke album en je moet er wat moeite voor doen, maar die moeite wordt beloond. Wij hebben al ontelbare malen op de repeat-knop gedrukt en dat blijven we nog wel een tijdje doen. Daarna krijgt de plaat een plaatsje in het P-vak naast de albums van Portishead, daar staat ze goed.
Tape Cuts Tape speelt op 6 maart 2011 in t Stuk in Leuven en op 10 maart 2011 in Sint-Truiden tijdens het jazzfestival Villarte Vocaal, met Gregory Frateur als artistiek curator.