Tape Tum - The Night We Called It A Day

Debonair

De broers Lieven en Benjamin Dousselaere zijn de muzikale breinen achter Tape Tum. Het tweetal knutselde in eerste instantie soundtracks in elkaar, gaande van toneelstukken tot kortfilms, dansvoorstellingen en performances. Maar ooit moest daar ook een album van komen. En kijk, valt daar toch niet ‘The Night We Called It A Day’ in onze bus. Het debuutalbum van Tape Tum dat de sferische kantjes opzoekt en jazz en elektronica op een ontspannen manier met elkaar laat verstrengelen.

Op kousenvoetjes, dat is de eerste omschrijving die bij ons opkomt wanneer ‘The Night We Called It A Day’ in de cd-speler geschoven wordt en de zachte klanken van Tell Me Something uit de boxen lijken te trippelen. Een goed nummer om je languit in de zetel – of hangmat, als de temperaturen het toelaten - te laten wegzakken en je voor te bereiden op wat nog komen zal. 

Zimmer bijvoorbeeld, waarin de natuurgeluiden op de verre achtergrond al snel overstemd worden door een horde strijkers en blaasinstrumenten. En alsof dat nog niet voldoende is, wordt daar nog een portie elektronicageklapper aan toegevoegd, tot het nummer naar het einde toe weer een heel stuk soberder gaat klinken.

Tape Tum maakt geen muziek voor op de achtergrond. Het kan wel, maar dan mis je heel wat verborgen muzikale hersenspinsels die het plaatje net dat ietsje verrassender en speelser maken. Want pas na enkele luisterbeurten ontdek je dat de leukste dingen op de achtergrond gebeuren, van vogelgetjilp tot de zachte melodische riedeltjes in Wheelchaired die - als ze zichtbaar zouden zijn - er zouden uitzien als een door elkaar geschudde caleidoscoop. Reken daar nog eens het zachte gitaargetokkel, de zuchtende elektronica en een koppel pure zangstemmen bij.

Het sferische lijkt heel belangrijk in de muziek van Tape Tum. Nummer na nummer voeren ze je van de ene naar de andere imaginaire wereld, en daar zit hun soundtrackverleden ongetwijfeld voor iets tussen. De muziek in songs als Cassis en Safety laat je er de filmische beelden zo bij verzinnen.

Toch gaat Tape Tum nog een stap verder dan enkel zweverige en zachte muziek. Marelene is een stuk energieker, sneller, dansbaar zelfs, terwijl Yepepe dan weer aanleunt bij muziek die kan dienen voor een sprookje. Je weet wel, waar twee ondeugende kinderen de grens dreigen te overschrijden tussen de vrolijke veilige wereld en het donkere maar spannende bos waar een of ander puistig heksenwijf vanuit haar zoete huisje kindertjes tracht te lokken. 

Spiders, een nummer dat trouwens dienst deed voor een dansvoorstelling, is het slaapmutsje op de plaat. Het is een song die klinkt alsof ze gespeeld wordt vanuit een of andere oneindig diepe zeekloof.