Teddiedrum - European Weekend

Eigen beheer

Daar is de lente, daar is de zon, daar is… Teddiedrum! De twee besnorde West-Vlaamse geeks die naar het hippere Gent verkasten, verrasten vorig jaar menigeen met hun twee zomerse singles Odd Lovers en Miami en komen nu uit hun winterslaap met de ep ‘European Weekend’. En ze zijn ongetwijfeld klaar om weer menig feestje te bouwen.

Er blijkt weinig veranderd in de muziek van het olijke tweetal. De mogelijkheden van hun speelgoedjes (een Yamaha DX7, een Casio MG-500, een Commodore 64 en de DG20 MIDI gitaar) zijn nog lang niet uitgeput. Als dertigers zijn Dijf (David) en Jason misschien te jong om de jaren tachtig bewust te hebben meegemaakt, maar hun moeders moeten toch ergens in de kelder nog een weckbokaal hebben laten staan waar zij gretig uit geput hebben.

The Audience hoorde je al op de radio en was ook tijdens hun optredens vorig jaar (Pukkelpop, Dour, Suikerrock, Crammerock,…) al één van de publiekslievelingen. Onderbouwd door een stevig beat, onderbroken door een paar heftige breaks en voorzien van een onweerstaanbaar refrein, zal deze single de twee voorgangers ongetwijfeld naar de kroon steken in de charts. De clip van het nummer is in de maak en een foto op hun Facebookpagina belooft alvast kunstzinnig naakt.

Tijdens optredens durven Dijf en Jason wel eens een teddybeer te molesteren en dit zou best wel eens kunnen gebeuren op Lofty Glory, dat net iets bitsiger, killer en donkerder is dan de andere nummers. “We bet the cruelest death was delayed all these years,” klinkt het in de openingslijnen. Even creepy als de plot van 'Loft', de film.

Meer warmte gloeit in Power Trip wanneer de synths plots als steeldrums klinken. Althans, dat verwacht je, want de tekst over een liefdesbreuk laat weinig plaats voor warme gevoelens. Dit is een ballad op zijn Teddiedrums: ogenschijnlijk knuffelbaar, maar binnenin zit sigarettenas (check het artwork!). Hetzelfde geldt voor Baby’s Eyes. Nog zo’n aprilse gril die twijfelt tussen dromerig en dreigend en die in het midden wel erg industrial klinkt.

Met The Bats mikt Teddiedrum niet alleen een paar kletsen op het gezicht van een niet nader genoemd ex-lief, maar ook op je dansbenen. Hier klinken de steeldrums vervormd en lijkt er ook iets van houten percussie door de mangel gehaald te worden. Aan het eind stuiteren de synths in het rond als het balletje in een flipperkast en is het onmogelijk stil te blijven zitten.

Teddiedrum eert met ‘European Weekend’ op gepaste wijze de net overleden zakenman Jack Tramiel. Wel een beetje jammer dat de eerste twee singles ontbreken, maar daar dansen we wel op tijdens een van de komende optredens (Parkpop, Repmond Rock,...).