The 1975 - The 1975

Polydor

Wikipedia is onbetrouwbaar! Dat is nu wel bewezen. The 1975 een alternatieve rockband noemen is immers hetzelfde als Josje van K3 vergelijken met Hot Marijke of Suske en Wiske met Bonnie & Clyde.

The 1975



Akkoord, de band uit Manchester rond Matthew Healy heeft met The City en Chocolate  twee belachelijk onweerstaanbare nummers gemaakt op basis waarvan de Britse pers hen meteen uitriep tot de volgende indiesensatie, maar op hun debuutplaat ontberen ze helaas elk spoortje van een eigen smoel.

De ene keer rocken ze een eind weg, maar de volgende track klinken ze als een boysband met Prince-invloeden (M.O.N.E.Y). Die daarna lijken ze dan weer een foute eightiesband (Robbers). Het valt dan ook te vrezen dat ze dezelfde weg opgaan als Chumbawamba, The Rasmus en Blind Melon: één keer raak en dan niets meer.

Iemand zou die jongens toch ook eens moeten vertellen dat het niet voldoende is om een nummer Sex  te dopen, een paar keer het f-woord te gebruiken en een leren jekker en een raar kapsel te dragen  om zich de geuzennaam “alternatief” toe te eigenen.

En toch: de meeste van de zestien nummers nestelen zich ongenadig als een Naegleria-amoebe in je hersenen. Elke keer zit er wel een slimme riff, een charmant bruggetje of een meezingbaar refrein in. Als popalbum is dit dus wel geslaagd te noemen al raakt de band ons helemaal kwijt met Menswear  en Pressure en daar kan de tedere pianoballade Is There Somebody Who Can Watch You niet veel meer aan veranderen en de uitspraak van Healy in de clip van Girls brengt ons evenmin op andere gedachten.

Over de groep is duidelijk te goed nagedacht: van de naam (volgens Healy geïnspireerd op een krabbel in een oude poëziebundel met beatnikgedichten), over de stijlvolle foto’s en video’s in zwart/wit,  tot de gepolijste klank en de arty farty instrumentaaltjes. Alleen de eigen sound ontbreekt dus, tenzij ze de mikmak van allerlei stijlen op hun visitekaartje willen zetten, maar welke fan kan zich daarmee vereenzelvigen?

Een debuutalbum is natuurlijk heel vaak een verzameling songs waaraan een hele jeugd aan geschreven is en misschien moeten we afwachten tot de opvolger om definitief te oordelen over The 1975. Voorlopig belanden ze echter niet in onze hoogste schuif.

Op 12 november speelt The 1975 in de Botanique. Misschien gooien ze dan de maskers af.

30 oktober 2013
Marc Alenus