The Album Leaf - Future Falling

Leaf

The Album Leaf zijn de lievelingen van het Leaf label. Flauw woordspelletje waarmee we hopelijk wel je aandacht trokken. Want wij wanen ons dolgelukkig dat we al een tijdlang en geheel terecht van Jimmy LaValles alter ego mogen genieten (terwijl dit aan de grote, onwetende massa voorbijgaat). En dat geluk delen we met alle plezier. De melodieus mooie, dromerige combi van postrock, ambient en psychedelische accenten bezweert ons al zo’n kwarteeuw lang en heeft inmiddels ook al een handvol films van muzikale omkadering voorzien. En toch is ‘Future Falling’ pas de eerste echte studioplaat na het onroerend mooie ‘Between Waves’ uit 2016.

De melancholische klanken en melodieën hebben ondertussen een beetje plaats gemaakt voor een combinatie van sfeer, drones en minimalisme. The Album Leaf klinkt met andere woorden anno 2023 eerder onwezenlijk en zweverig dan lieflijk en gemoedelijk. Dat is althans een eerste conclusie na enigszins tochtige Prologue met flarden trompet, industriële ruis en vage dronelagen. Gelukkig verzaakt LaValles gekende sound niet en krijg je op de acht tracks tussen dit en de voor de hand liggende Epilogue zowel meer op de achtergrond blijvende stukken van dromerige ambient met zachte fonkels en subtiele, repetitieve melodieën, maar ook tracks met slaapkamertoetsen, soundscapes en tikkende triphopbeats (= oldskool Album Leaf). Give In zouden we in het geval van dit laatste letterlijk willen citeren.

En misschien nog opvallender: de Amerikaanse producer heeft ook enkele vocale gasten uitgenodigd. Zo komt niemand minder dan Kimbra (zie: Gotye's Somebody That I Used To Know) verheven en elfische klanken toevoegen aan een bijna etherisch Afterglow. En in het meer duistere Near komt Bat For Lashes gedag zeggen. Op die manier voel je dat deze plaat, die zowel een grote diversiteit toont in songcomposities als fantasiesferen, diverse momenten lag te rijpen in LaValles hoofd.

Het album werd overigens omwille van een lang groeiproces overheen de globale pandemie grotendeels zelf ingespeeld, bewerkt en gecomponeerd – zowel op drums, Rhodes-piano, trompet als op gitaar en heeft dus zowel analoge en vintage bronnen als een mooie, digitale nabewerking. Is er nog iets dat we willen toevoegen? Nee. In feite moet je als fan van neoklassieke ambient dit gewoon zelf beluisteren. Honderd procent garantie op pure liefde en overgave.