The Amazing - Picture You

Partisan Records

Het is een trend: bandnamen die je amper kan googlen. Meestal kan je ze toch vinden door er “band” bij te typen, maar in dit geval gaat dat niet op. Erger nog: met haar naam herinnert deze band aan een uitroep van een Vlaamse bimbo wiens enige talent was dat ze met een Amerikaan getrouwd was.

Snel vergeten dan maar? Niet doen! Deze Zweedse band is echt wel interessant. The Amazing liet zijn sound rijpen op twee eerdere albums en stapt nu resoluut met zijn derde plaat vol gerijpte songs de wereld in.

Een blik op de samenstelling van de band leert meteen dat we hier niet met een doorsnee rockbandje te maken hebben. Het vijftal heeft maar liefst drie gitaristen in de gelederen. Eentje daarvan: Christoffer Gunrup zingt ook en een andere, Fredrik Swahn, voorziet de songs van gelaagde toetspartijen. Alexis Benson (bas) en Moussa Fadera vervolledigen de band en trekken de boel op gepaste tijden scheef.

De plaat dient zich met Broken en Cybcles aan als een album dat van Vetiver zou kunnen zijn. We horen de pastorale, in reverb gedrenkt zang van Gunrup, atmosferische keys, tokkelende gitaren en een ritmesectie die strak aan de leiband wordt gehouden.

Tussen die twee zit het titelnummer dat aanvankelijk op hetzelfde pad door het auditieve landschap lijkt te meanderen, maar zijn lengte van meer dan negen minuten verraadt al dat er ons iets te wachten staat. En ja hoor, met nog precies vijf minuten te gaan, ontvouwt zich een minutieus opgebouwde jam.

Op Safe Island mengt de band zijn cuvée met wat shoegaze en begint de boel meer te bruisen. De laatste drie minuten spuit de boel zelfs uit de fles in een straal van distortion en clusters kosmische toetsen. De laatste druppels klinken dan weer als een klassiek orkest.

Daarna grijpt de band nog wel even terug naar de sound van het begin, maar op Fryshusfunk  horen we stotterende funkgitaren boven de ondertussen gekende, luie beat. Het jazzy progrockmiddenstuk mondt dit keer uit in een stevige, psychedelische climax van bas, gitaar en orgel.

Tell Them You Can’t Leave zou niet misstaan als single al toont het de band van haar lieflijkste kant. Dat doet ook The Headless Boy met zijn Beck-achtige melancholie en zijn folky akoestische gitaar. De hemelse achtergrondzang van een ons onbekende zangeres maakt het helemaal af.

De mix van psychedelica, vriendelijke seventiessoftrock en de juiste dosis dromerige folk plaatst The Amazing ergens tussen Fleet Foxes en Tame Impala. Een plekje waar de muziek het hart verwarmt en de geest verruimt.