The Animen - Hi!

PIAS

The Animen is een uit Zwitserland afkomstige rockgroep. Na twee ep’s brengen ze debuut ‘Hi!’ op de markt. De perstekst vertelt ons dat de jonge en vijfkoppige formatie de soul van Otis Redding vermengt met de pop van The Sonics en deze mix verder aanvult met de postpunk van The Walkmen. Klinkt veelbelovend.

Het album verbaast meteen met Harder Than Stone, een klassieke soulballade die door de zeer aanstekelijke blazers refereert aan het beste op het Stax Records Label. Zanger Theo Wyser beschikt over een rauw stemtimbre hetgeen sterk in de verf wordt gezet door de ongepolijste productie.

Met dit nummer getuigt de band van uitstekend vakmanschap. Deze song springt er op dit album dan ook echt uit. Bij een eerste beluistering denk je meteen een donkere soulstem zoals die van Otis Redding en Sam Cooke te herkennen.

Vreemd genoeg maakt het album daarna een gedurfde, maar desondanks geslaagde bocht van negentig graden. Zo is Alice In My Life een uptempo nummer dat met zijn garage gitaarriffs, punky drumpartijen en robuuste songstructuur weggelopen lijkt van een Ramones-album, een recept dat wel vaker opduikt op dit album. 

In het western- en surfachtige gitaarwerk van The French Letter hoor je dan weer echo’s van The Doors. Het stemtimbre wordt aangepast aan dat van Jim Morrison terwijl het nummer de brief van een soldaat aan het front aanhaalt. Op Portrait Of An Artist kiest de groep voor een akoestisch en eerder rustig geluid. Die keuze draait behoorlijk goed uit voor Wyser, die weliswaar met zijn Frans-Zwitserse accent niet altijd even verstaanbaar klinkt. Hierdoor ontstaat een zekere nonchalance tot gevolg, hetgeen niet altijd even nuchtere collega’s als Oasis en Babyshambles in herinnering brengt.

De heren van The Animen kennen de Britse rockgeschiedenis duidelijk als geen ander en dat hoor je. Zo wordt er geflirt met de Londense punk van The Clash op Shake en doet het poppy geluid op A16 Smokin’Gun aan The Cure denken.

Met deze klassieke bezetting en dito geluid heeft de band niet veel extra’s nodig om voor een waar feestje te zorgen. De mondharmonica op The Road Taken laat het punkgehalte nog meer stijgen net als de (korte) scheurende gitaarsolo op Another Grey Grime, die voor het nodige gitaargeweld zorgt. Luisteraars die op zoek zijn naar een nummer dat het album goed samenvat raden we single My Pretty Ballerina aan.

‘Hi!’ omvat elf korte en radiovriendelijke nummers, met erg veel speelplezier uitgevoerd. De zeer herkenbare stem van zanger Wyser en het nostalgische rock- en punkgeluid zullen zowel tieners als zestigers aanspreken. Potten zullen er met 'Hi!’ nog niet gebroken worden. Daarvoor missen de Zweden momenteel te veel een eigen smoel. De erg goede opener Harder Than Stone laat dan wel weer vermoeden dat de heren nog meer in hun mars hebben en voor de nodige variatie en finesse kunnen zorgen.

Op 11 oktober speelt The Animen in de Botanique i.s.m. de collega's van enola.be.