The Aristocrats - Culture Clash Live!
Boing! Music
Op de twee aanbevelenswaardige studioalbums lieten The Aristocrats al horen dat een terugkeer naar het powertrioformat van Cream geen tijdreis naar het verleden hoeft te betekenen. Maar kunnen de heren hun huzarenstukjes ook live herhalen? Je moet ‘Culture Clash Live!’ horen én zien om het te geloven.
Alleen de openingstracks verschillen op cd en dvd. De audioversie van Sweaty Knockers is een strak gespeelde, dampende rocker om je geluidsinstallatie uit te proberen. De subtiele jazz van Furtive Jack smeekt daarentegen om close-ups en splitscreen cameratechnieken. De dvd neemt je overigens mee naar de drie continenten (Azië, Amerika en Europa) uit de wereldtoer, en de drie heren nemen de tijd om elk nummer met grapjes en anekdotes in te kapselen. Dat en de virtuositeit doen ons vooral naar de dvd grijpen.
Niet gespeend van enige humor in de noten, duwt en trekt deze muziek naar alle richtingen. Dit is fusion in het kwadraat. Ga maar na: free jazz in Louisville Stomp (waarin Marco Minnemann een geweldige swing demonstreert), funk in Ohhhh Noooo, tegendraadse prog in Culture Clash, complex contrapunt (Desert Tornado) tot zelfs power metal in Living the Dream. Gitarist Guthrie Govan, bassist Bryan Beller en Minnemann spelen het allemaal met een duizendste gemak.
Soms valt er meer dan één technische term in de bindteksten, zonder dat je het gevoel krijgt naar een hogeschoolcompetitie te kijken. Je zit vooral genietend te luisteren, en dat is ondanks de gekste ritmes en de onvermijdelijke notenracerij heel wat. Of hoe musician’s music toch laagdrempelig wordt. Zelfs de drumsolo in Blues Fuckers zal herhaaldelijk bekeken worden; wat Minnemann op de cimbalen doet is een half mirakel. Je reinste luchtacrobatiek!
Overigens is het opvallend hoe vaak songs (Ohhhh Noooo, Gaping Head Wound, Desert Tornado, Living the Dream) ontstaan zijn uit ongelukjes en ongemakjes; misschien ligt hier een verklaring voor de zotte grillen in zowel compositie als uitvoering? Boing, inderdaad.