The Bewitched Hands - Vampiric Way

Sony

Frankrijk is een geweldig land. Ze hebben er alles: bergen, meren, zee, cultuur, lekker eten en… The Bewitched Hands, een zestal uit Reims dat hier eerder al een aardig visitekaartje afgaf op Dour en met ‘Vampiric Way’ aan zijn tweede album toe is.

The Bewitched Hands wil zich graag nestelen in het warme nest van Arcade Fire met muziek, die het midden houdt tussen Talking Heads en The Beach Boys.

Zegt dat laatste u niets? Wel, ons ook niet. Hoe we ook ons best gedaan hebben, we vinden hier niets aan of toch niet veel. Geen enkele keer weet de muziek ons te betoveren, te ontroeren of tot dansen te bewegen. We voelen… niets.

De intro van Westminster dreigt veelbelovend, maar al gauw smaakt alles naar de door de Fransen geliefde combinatie van water en grenadine. De bedoeling was wellicht om een epische, symfonische plaat te maken, maar de magie ontbreekt.

En dan valt ons oog op deze zin in de bio: “The album only surrenders itself to those who sincerely want te be shaken up”. Sorry, maar dit komt ons wel heel bekend voor. Zegt het sprookje 'De Nieuwe Kleren van de Keizer' u iets? Die kreeg van twee oplichters ook kleren die enkel gezien werden door slimme mensen, maar in werkelijkheid stond hij met zijn koninklijke slippen bloot.

Akkoord, misschien trekken we iets te fel van leer. Hier en daar zit er wel een goede vondst tussen de euforische en symfonische synth- en gitaarklanken, maar het blijft allemaal van een ondraaglijke lichtheid.

Met lichtheid is overigens niets mis, maar zowel de cover als de titel van dit album houden een belofte van dreiging in zich die zelden waargemaakt wordt. Dit is integendeel een heel zomers plaatje met daarop een paar aardige singles, maar meer niet, hoe succesvol het ook was in Frankrijk.

50’s Are Good, Ah! Ah! Ah! Ah! en The Laws Of Walls steken boven de rest uit en zijn de enige echt goede songs. De rest is nooit echt slecht, maar zoals gezegd: niets bijzonders. We hebben het allemaal eerder en beter gehoord. De sporadische, leuke vondsten worden bovendien ondergesneeuwd door de schrille vocalen waaraan men van ver hoort dat dit Fransen zijn.

Opdracht voor een volgende producer: deze zes would-be-vampiers echte giftanden geven en anders een vlag aanmeten die de lading wel dekt.