The Black Ghosts - When Animals Stare

Southern Fried Records

Het tweede album van The Black Ghosts is er eentje waarvan we blij verrast opkijken. Daar hun eerste, titelloze release nog pochte met opdringerige elektrorock heeft het duo nu een veel tijdlozer geluid gevonden. En daarbij schrijven ze ook enkele straffe songs, die we niet meer van ons afgeschud krijgen. Ze hebben dit keer duidelijk de juiste richting gevonden. Knap werk.

Misschien komt de stem van Simon William Lord je alvast bekend voor want het was Ford die bij de Britse band Simian de onsterfelijke woorden “Because we are your friends” door de micro brulde. Tot twee van zijn kompanen, James Ford en James Shaw, de gitaren definitief wilden inruilen voor samplers en keyboards. En dan loopt Lord Theo Keating tegen het lijf. Keating ken je allicht nog als de helft van The Wiseguys en als Fake Blood.

Keatings stempel drukt duidelijk door op ‘When Animals Stare’. Luister gewoon maar naar de intro van Water Will Find A Way. De sample van majestueuze blazers had perfect op een Wiseguys- of Fake Bloodnummer kunnen terecht komen. Maar hij gaat ook zeer subtiel met elektronica om. De jazzy ondertoon en het gekraak op In The Clouds of de uit een thriller gevluchte viool in In The Darkness maken van The Black Ghosts meer dan een doordeweekse dancegroep.

Het geeft hun muziek ook warmte. En die warmte doet ons vaak denken aan Junior Boys en Hot Chip. Vooral Aurora Borealis herinnert ons aan de groep van Joe Gaddard en Alexis Taylor. Zeker wanneer Simons stem op dezelfde fluweel zweverige wijze de hoogte in gaat. Idem dito bij het lieflijke Walking On The Moon. Maar daar waar Hot Chip op het melige af balanceert weten Lord en Keating er wel de juiste richting aan te geven.

En er mag ook gedanst worden uiteraard. Fans van DFA-groepen als Yacht of van het Disko Drunkards project van The Glimmers zullen zonder twijfel loos gaan op Talk No More. Ook het olijke Forgetfulness brengt een mens moeiteloos in een staat van euforie en blijdschap.

Die dansbare nummers concentreren zich vooral op het einde van het album, maar het brengt ‘When Animals Stare’ wel nooit uit balans. De catchy hooks en knappe producties maken dat hier stuk voor stuk straffe songs te rapen vallen. Deze twee spoken hebben duidelijk hun weg gevonden. Topklasse!