The Blakes - The Blakes
Light In The Attic Records
Best grappig eigenlijk, al die verschillende recensies van een bepaalde cd. Want, ijdel als we zijn, nemen we wel eens een kijkje bij de concurrentie om te zien wat zij van een album vonden. Voor het titelloze debuut van The Blakes worden allerlei referenties aangehaald, gaande van The Strokes (erg vaak), over The Kinks tot Jesus & Mary Chain en Black Rebel Motorcycle Club.
Voor wij onze ongezouten mening op u loslaten, stellen we de band graag aan u voor. In 2001 lopen de broertjes Keim (Garnet – zang, gitaar en Snow - zang, bas) drummer Bob Husak tegen het lijf in een koffiehuis in Seattle. En zie: The Blakes zijn geboren. Na het nodige touren en de obligate ep’s, al dan niet in eigen beheer, is het nu tijd voor het echte debuut.
Hoewel Seattle zelfs bij de meest a-muzikale nerd herinneringen aan groepen als Nirvana en Soundgarden zal oproepen, is het niet in dat genre dat dit trio de mosterd is gaan zoeken. Zij zien duidelijk meer heil in rechttoe rechtaan rockmuziek zoals dat bij – en jawel, daar zijn de onvermijdelijke referenties – The Strokes te horen was voor de bron daar uitdroogde. Dit geldt vooral voor de eerste nummers van deze plaat. Bij Modern Man ontkom je echt niet aan de vergelijking van de met losse hand gespeelde gitaar. En hetzelfde geldt in meer of mindere mate voor Two Times (die schreeuwstem) en de andere nummers aan het begin van deze schijf.
Maar de toonaard verandert vanaf Commit. Dat heeft ongetwijfeld te maken met Snow, die het vocale roer overneemt van zijn broer. De nummers worden beter verteerbaar. En het wordt helemaal anders bij Lintwalk dat door het gebruik van de akoestische gitaar en het functionele orgel in combinatie met de meer ingehouden vocalen doet denken aan het betere werk van Marah (een referentie die we nog niet waren tegengekomen). Het lijkt wel of het tweede gedeelte van de cd (vanaf Lintwalk dus) wel door een andere groep is gemaakt. Vampire is dreigend, tintelend en doet de hoger vernoemde verwijzingen (met uitzondering van het inventieve van The Kinks misschien) vervagen. Het is het soort song dat je een ongemakkelijk gevoel geeft en is dat nu niet net de bedoeling van goede muziek: emoties opwekken?
Lie Next To Me verwijst op een andere manier naar Ray Davies, al is het maar door de bitterzoete tekst : “If you’re not with another man then I’d like to be with you tonight.” Combineer dat met de eenvoudige maar efficiënte riffs en je krijgt een track die zich tussen de hersenkronkels in een hardnekkig nestje gaat bouwen.