The Brandt Brauer Frick Ensemble - Mr. Machine

!K7 Records

Daniel Brandt, Jan Brauer en Paul Frick zijn drie Duitsers die naast hun klassieke passie hun liefde voor elektronische muziek nooit onder stoelen of banken gestoken hebben. De computers die ze op hun debuut ‘Make Me Real’ nog gebruikten, ruilden ze deze keer in voor zeven extra muzikanten, echt vlees en bloed om hun trio tot een volledig ensemble uit te breiden. Voor het zo goed als instrumentale ‘Mr. Machine’ hercomponeerden ze songs uit hun debuut en gingen ze voor twee covers aankloppen bij Emika - een Brits-Tsjechische elektro-artieste, en James Braun, die vooral in Denemarken bekend is met zijn elektro- en houseprojecten. Het geheel klokte af op acht songs, tegelijk goed voor zo’n 640 pagina’s bladmuziek oftewel 80 pagina’s per nummer. Om maar te zeggen dat less is more niet op alles van toepassing hoeft te zijn en zo klinkt ook hun muziek. ‘Mr. Machine’ klinkt zo veelzijdig dat het onmogelijk is om alles gehoord te hebben na een luisterbeurt.

Klassieke arrangementen in four-to-the-floor-dancetracks gieten, faut le faire, maar het is mede dankzij de bijdrage van klassieke instrumenten als strijkers, koperblazers en zelfs een harp dat ‘Mr. Machine’ bij momenten de pan uit swingt. Bij andere momenten gaat het ensemble dan weer volledig de duistere en zelfs griezelig angstwekkende toer op. Zo klinkt de titelsong behoorlijk industrieel en kil om in Bop verder te exploderen in duizend-en-één klanken, gaande van nerveus pianogetokkel over een uitgebreid arsenaal aan percusie die zo uit een keukenkast gehaald lijkt te zijn.

You Make Me Real zou niet misstaan als themasong voor een b-horrorprent met een absurd en verbijsterend Lynchiaans likje. Je wordt heen en weer geslingerd tussen krakende deuren en krijsende dieren terwijl op de achtergrond het trieste en bombastische geluid van een tuba op dreef blijft verderdreunen.

Pretend, een cover van Emika, is van een heel andere orde. Vergeleken met de rest is Pretend bijna een popsong. Hypersnelle percussie komt op je afstormen en voor je het weet, bekleedt de pakkende stem van Emika alle hoekjes van je trommelvliezen. Verder hoor je opzwepende violen, assymetrisch handgeklap, pauk- en gongslagen en ook hier weer dat nerveuze pianospel waar het ensemble een beetje hun handelsmerk van lijkt te maken.

‘Mr. Machine’ is een plaat vol avontuur, ook al loopt er steeds een herkenbare structuur door de songs. Steevast zijn de songs een ontmoeting tussen gejaagd pianospel, hyperkinetische percussie en een bombastische muur van koperblazers en strijkers. Nu is het gewoon popelend afwachten om Brandt, Brauer en Frick in het gezelschap van hun ensemble hun toverkunsten live te kunnen aanschouwen, liefst vanop een echte dansvloer.

25 november 2011

Sanne De Troyer