The Bryan Ferry Orchestra - The Jazz Age

BMG

Soms dagen we onszelf graag uit. Dat doen we dan door iets te doen wat niemand van ons verwacht. Laten we bijvoorbeeld eens buiten onze muzikale cocon treden. Er heeft ons iets bijzonders bereikt: een jazzplaat voorgesteld door de heer Bryan Ferry hemzelf. Een instrumentale jazzplaat bovendien. ‘The Jazz Age’.  

Bryan Ferry is een levende legende. Een levende legende ben je als niemand nog een nieuwe plaat van je verwacht omdat je je strepen al ruim hebt verdiend in je vakgebied, maar als er dan toch nog een nieuwe plaat komt, kan je wel op interesse rekenen. Omdat iedereen je waarde, je plaats in de muziekgeschiedenis erkent. En omdat iedereen toch ook weer benieuwd is wat het nu weer zal zijn. Levende legendes kunnen dan ook dingen doen die ze zelf interessant vinden, maar die commercieel niet zo interessant zijn. Bryan Ferry is zo iemand en ‘The Jazz Age’ is zo een plaat.

‘The Jazz Age’ is een instrumentale jazzplaat, ingespeeld door The Bryan Ferry Orchestra, jawel. Op deze plaat worden dertien nummers uit 's mans carrière – Roxy Music en solo – in een jazzjasje gestopt. De composities werden heropgenomen en ondergedompeld in een sfeer die aan de jaren twintig moet doen denken. En verdomd, daarin slagen ze met glans.

De klassiekers worden niet geschuwd. Worden ondermeer in een nieuw jasje gestopt: Do The Strand, Love Is The Drug, Don’t Stop The Dance, Avalon, Slave To Love en Virginia Plain. Op de vraag waarom hij deze plaat wilde maken antwoordde Ferry: "Veel van de muziek waar ik vandaag zelf naar luister is instrumentaal. En ik wilde mijn songs een alternatief leven schenken, een leven zonder woorden."

Dat alternatief is er nu en is zeer te genieten. ‘The Jazz Age’ roept inderdaad de sfeer van de jaren twintig op en songs als Don’t Stop The Dance, I Thought en This Is Tomorrow zouden dan ook zo op de soundtrack van HBO-serie 'Boardwalk Empire' (dat zich in dat tijdperk afspeelt) kunnen om een scène te ondersteunen waarin op een losbandig feestje heel wat whisky vloeit en wulpse, volslanke dames schaars gekleed rondlopen. Maar het zou ons evenmin verbazen als we deze plaat ooit zouden horen in een stijlvolle, Parijse brasserie. Just Like You, This Island Earth (onze voorlopige favoriet) en Reason Or Rhyme laten onze gedachten al afdwalen naar zo"n plekje.

‘The Jazz Age’ zal geen commerciële potten breken, zal geen hitsingles opleveren en zal zijn weg maar vinden naar een heel beperkt publiek. Als wij met deze recensie één liefhebber kunnen informeren over het bestaan van deze plaat en naar de winkel kunnen lokken om ze te gaan kopen, dan is onze missie geslaagd. ‘The Jazz Age’ is een heerlijke plaat als soundtrack bij luie zondagnamiddagen of eindeloze nachten.

Deze plaat heeft onze interesse gewekt naar hoe een gezongen jazzalbum van Ferry zou klinken. Hopelijk krijgen we die ook nog eens te horen.