The Bullfight - 81 Bedford St.
Brady Alexander Recordings
November, ook wel noir-vember genoemd, is de ideale maand om te genieten van een straffe film noir. Helaas komt ’81 Bedford St.’ pas volgend jaar in de zalen. En zelfs dat is niet zeker.
Maar er is ook goed nieuws: de fantastisch soundtrack, die volledig werd verzorgd door de Nederlandse pop-noir-band The Bullfight, is reeds uit en wordt ook eindelijk met full band naar het podium gebracht. De voorbije weken waren er al optredens in intieme bandbezetting, maar om bijvoorbeeld het ijzingwekkende Nur… Schmerz! live te brengen lijkt ons een volledige bezetting meer dan nodig.
Dat nummer is te horen in de trailer van de film en bezorgt ons elke keer weer rillingen, zelfs zonder de beelden. De saxofoon van Dick Ronteltap gaat daarin de clash aan met het sowieso al rijke instrumentarium van de band en het vierentwintigkoppig koor, dat de dreigende grafstem van Nick Verhoeven nog komt versterken, is overweldigend. En dan hebben we nog niets gezegd over de percussie van André Van Den Hoek en de spookachtige violen van Ludo De Goeje en Esther VroegindeWeij!
Wat een verschil met de weliswaar donkere, maar verleidelijke opener The Mezzanine, waarin Daisy Cools de microfoon opeist, enkel ondersteund door akoestische gitaar, geborstelde drums, krassende viool en een occasionele pianotoets. Ook track drie, Go For A Swim klinkt eerder Lynchiaans door de combinatie van de onschuldige vrouwenstem van Cools en de op de achtergrond blijvende donkere elementen.
Van zodra Verhoeven de zang voor zijn rekening neemt, nemen de schaduwen sowieso de bovenhand. The Mountain is op zich een heel rustig nummer, maar de tekst, gezongen met die typische bariton, draagt zoveel duisternis in zich dat je vanzelf bevriest en enkel nog kan luisteren. Cools’ stem zorgt vanzelf voor meer lichtheid, maar dat wil niet zeggen dat haar nummers minder begeesteren. Ze zijn aanlokkelijker, zoals blijkt uit Fait Accompli en I Saw Us Waking Up In Madrid, op de cd de centrale tracks, maar op de vinylversie de eerste twee van vier nummers van de B-kant. De vinyl herbergt immers twee nummers minder dan de cd en wordt afgesloten met twee nummers van Verhoeven. Ook hij gooit er een woordje Frans tussen in Banlieu, een nummer dat ook een Belgisch tintje heeft, want de fotograaf uit het nummer, werkt in Brussel. Knap hoe hier accordeon wordt gekoppeld aan een moderne soundscape en een pulserend ritme.
Het afsluitende Don’t Think I’m Your Jesus Yet, klinkt als iets van Leonard Cohen en mondt uit in een walsje waarmee de elpee dus naar het gaatje danst. Op de cd volgen nog twee instrumentale nummers: het dreigende Keep The Car Running en – vreemd genoeg – ook de prachtige titeltrack ’81 Bedford St.’
Hoe de Winchester Movie Studios bij het Nederlandse The Bullfight uitkwamen, weten we niet. Misschien omdat ze helemaal niet bestaan en dit gewoon een prachtig staaltje "Gesamtart" is (bij de plaat hoort ook een prachtige filmposter en de band stuurde "vroege recensies" door van de film). Wat er ook van zij: haal deze soundtrack in huis. Hij heeft geen beelden nodig.
The Bullfight live:
21 november, Rietveld Theater, Delft
1 december, Rialto Live, Den Helder
13 december, Lewinski, Sneek
20 december, Koppelkerk, Bredevoort
11 januari, Het Zevende Huis, Gorinchem (*)
24 januari, Torpedo Theater, A'dam (*)
1 februari, Theater Fazant, Deventer
8 februari, Beauforthuis, Zeist
28 februari, De Vegafabriek, Nijeveen
8 maart, Piterkerk, Lippenhuizen
20 november, Trouble Tree Folk, Koudekerk a/d Rijn (*)
(*) = intieme bezetting