The Cribs - For All My Sisters

Sonic Blew

Voor de eerste albums die The Cribs bij het nieuwe label Sonic Blew uitbrengen, pakten ze het op een andere manier aan dan voorheen. Ze schreven een album vol powerpopsongs en spaarden de punksongs op voor de volgende plaat.

‘For All My Sisters’ is de powerpopplaat, zoveel moge duidelijk zijn. En waar wij aanvankelijk dachten de zoveelste, doordeweekse plaat in de speler te hebben steken, gingen de songs na een paar luisterbeurten behoorlijk aan de ribben kleven met allerlei rare sprongen als gevolg. U neemt het ons vast niet kwalijk.

Want die eerste vijf nummers op de plaat zijn wel degelijk van het betere werk, dat The Cribs ooit, al dan niet met de hulp van Johnny Marr, bij elkaar hebben geschreven. Dat wat domme aaaah-koortje in Different Angle werkt zelfs verslavend en je betrapt er jezelf plots op dat je het refrein aan het meezingen bent.

Ook Mr Wrong is zo’n kuitenbijter, die weigert los te laten. Bovendien ligt het tempo van dat nummer al een stuk hoger dan bij de voorgaande en de gitaren piepen en kraken zoals ooit de fietskettingen dat deden bij de beklimming van de Muur van Geraardsbergen.

Met Simple Story wordt de plaat netjes in tweeën verdeeld. Het lijkt wel een veredelde demo te zijn, waarin enkel de stem en de gitaar van Ryan Jarman te horen is, aangevuld met wat spaarzame percussie. Het neemt nochtans niet weg dat het één van de beste nummers van de plaat is. Waar de andere nummers wat meer gewenning nodig hadden, werden wij hierdoor zowat onmiddellijk in de sprint gepakt.

Hetzelfde geldt trouwens voor de afsluiter Pink Snow, waarin de broertjes Jarman hun progkant lijken op te zoeken. Er wordt immers voluit gewisseld van tempo. Na de net niet parlando intro mogen de gitaren invallen om daarna terug een versnelling lager te schakelen. En zo gaat het ruim zeven minuten lang door. De plaattitel komt trouwens uit deze song, maar heeft niks met de riot grrrl-beweging noch met de zusters, die de broers niet hebben, te maken. U mag dat helemaal zelf invullen.

Intussen kan je wel genieten van een puike powerpopplaat van dit drietal, dat best nog eens het vasteland mag aandoen voor een paar concerten. Festivals genoeg tenslotte. Tot aan die punkplaat zitten wij in elk geval gebeiteld.