The Cribs - Ignore The Ignorant

Wichita Recordings

De meest aanstekelijke single van 2007 stond wat ons betreft op het conto van The Cribs, een Brits postpunkgroepje bestaande uit de tweeling Gary John en Ryan James Jarman en hun jongere broer Ross Anthony. Men's Need, voorzien van een fantastische riff, noopte tot het opendraaien van het autoraam en het met een ruk naar rechts draaien van de volumeknop. Maar op 'Ignore The Ignorant' is van die frisheid nog maar weinig te merken.

 

Men's Need, maar ook Hey Scenesters uit 2005 (single van het album 'The New Fellas') deden vermoeden dat The Cribs, net als The Ramones, een patent zouden nemen op okselfrisse punkrock met wereldriffs. Maar op hun vierde plaat, 'Ignore The Ignorant', lijken ze plots het gewicht van de wereld op hun schouders te torsen. Ze klinken nog steeds gejaagd, maar ze lijken het niet meer leuk te vinden.

Opener We Were Aborted - ook al een loodzware titel - zet de toon: lawaai, maar geen oplawaai, zoals we eerlijk gezegd hadden verwacht. Ook single Cheat On Me, hoewel na enige luisterbeurten best aanstekelijk, ontgoochelt. In het refrein doet het, zeker qua stem, zowaar denken aan Stereophonics. Een associatie die we niet willen maken met The Cribs, maar ze hebben het hoegenaamd zelf gezocht.

Toen Johnny Marr in 2008 de band vervoegde, schiep dat uiteraard de nodige verwachtingen. Die worden echter niet ingevuld. Zijn invloed is dan wel merkbaar doordat de meeste songs melodieuzer en voller klinken - City Of Bugs is daar een goed voorbeeld van, maar dat doet gewoon afbreuk aan hun scherpte, aan het 'huppelende' en hoekige van hun songs. 

"Jamaar, als een band altijd hetzelfde klinkt, is het ook weer niet goed", horen we u al zeggen. Het is te zien hoe je het allemaal bekijkt, natuurlijk. Wij kunnen heel hard verlangen naar een Duvel, maar we zouden het nogal op een brullen zetten als die plots naar Heineken zou 'smaken'.

The Cribs negeren is overdreven. Daarvoor hebben hun vorige drie platen onze zomer te veel geel en blauw en groen gekleurd, en klinkt Victim Of Mass Production écht te leuk. Maar helaas zit die song helemaal op het einde, wanneer het kalf al teleurgesteld afgedropen is naar het dichtstbijzijnde meertje, om er zichzelf te verdrinken.

Hopelijk vinden The Cribs een manier om die loodzware last tegen de volgende plaat van hun gitaarhalzen te schudden.