The Devil Makes Three - I'm A Stranger Here

+/- Records

Bluegrass- & americana-muziek zit in de lift sinds ‘The Broken Circle Breakdown’. En daarom breken we hier een lans voor ‘I’m A Stranger Here’ van de Amerikaanse band The Devil Makes Three. Een bijzonder authentiek album dat zowel ontroering als kracht uitstraalt en baadt in een evangelische sfeer. Opvallend is ook dat verschillende countrygenres moeiteloos door elkaar vloeien en zorgen voor flink wat variatie op dit album.

Het vierde album van de band (live-cd’s niet inbegrepen) werd opgenomen onder het goedkeurend oog van producer Buddy Miller, in de States ook wel bekend als ‘Mr. Americana’. Hij zorgt ervoor, mee door zijn gitaarspel, dat de songs old school maar tegelijk fris in het oor klinken. Nu eens pure countryfolk dan weer lekker rockend. Dat instrumenten als viool, banjo en staande bas centraal staan hoeft geen verwondering. Rond de microfoon enkele zangers die regelmatig voor intense close harmony zorgen. De liedjes klinken erg naturel en er lijkt weinig studiogepruts aan te pas zijn gekomen.

De plaat opent spetterend met Stranger, een meezinger die meteen de toon zet voor een heerlijke rij van tien songs die een fijn vervolg krijgt in Worse Or Better, een stomend nummer waarin de luisteraar makkelijk wordt meegezogen.

 Het wiegende Forty Days met een overheerlijke klarinetsolo verwijst naar de vastenperiode en ook in andere songs worden religieuze thema’s niet gemeden, denk bij voorbeeld aan Hallelu, dé gospelsong van het hele album met een stampend ritme dat ook in Spinning Like A Top te horen is. Het doet bij momenten denken aan gospel songs die door de lokale goegemeente massaal zouden kunnen worden meegezongen.

Het kampvuurgehalte wordt in A Moment’ s Rest opgetrokken waarna het tempo op Dead Body Moving weer serieus omhoog gaat. Lead zanger-gitarist Pete Bernhard is op dit soort songs op zijn best als hij met veel enthousiasme de songs die hij zelf componeert, brengt. De plaat kabbelt rustig verder en besluit met Goodbye Old Friend, een countryballade die blijft hangen en zorgt voor de perfecte afsluiter. Daarvoor de typische ragtime van Mr. Midnight, een nummer dat je onbewust laat dansen, maar soms mag dat wel.

Een warm en tijdloos album dat veel energie uitstraalt!