The Drift - Blue Hour

Temporary Residence Ltd.

Met ‘Blue Hour’ levert de instrumentale band The Drift uit San Francisco hun derde langspeler af. Een plaat die ze opdragen aan overleden bandlid en trompettist Jeffrey James Jacobs, die vorig jaar de strijd tegen kanker verloor. Het album is opgenomen in de maanden na Jacobs’ dood en dat heeft de plaat duidelijk getekend.

Het album ademt een donkere sfeer en de nummers hebben een weemoedige ondertoon. Dat staat in schril contrast met hun vorig werk dat telkens zeer opgewekt was, mede door het toedoen van Jacobs' trompetwerk. De unieke sound van toen zijn ze kwijt: de jazzy touch is verdwenen en de vergelijking met Mogwai, de heer en meester in het instrumentale genre, is snel gemaakt, maar dan wel als flauw afkooksel ervan.

Met Horizon heeft de band een mooie single in handen. Het nummer is doordrenkt van een meeslepende groove. Verantwoordelijk hiervoor is Trevor Montgomery, die met zijn diepe baslijnen het nummer naar een hoger niveau tilt.

The Skull Hand Smiles/ May You Fare Well gaat op hetzelfde elan verder: een twaalf minuten durend nummer om vingers en duimen bij af te likken.

In Hello From Everywhere steekt de jazzy invloed uit de vorige twee albums weer de kop op: een rustig en vredig nummer waar we de melodieën uit eerder werk terug in herkennen.

Met ‘Blue Hour’ weten de drie muzikanten een volle sound neer te zetten. Echt van je sokken blazen doen ze echter niet. De meeste nummers zijn langdradig en na een minuut al afgezaagd. Ze bouwen hun songs met meeslepende riffs sterk op maar net voor de climax trekken de jongens van The Drift zich telkens terug. Ze zijn voor het zingen de kerk uit en de luisteraar blijft met een leeg gevoel achter.

Het trio slaagt er niet in een lijn in de plaat te leggen. Je krijgt het gevoel naar een verzamel-cd te luisteren. De muziek is wel van hetzelfde genre maar elk nummer lijkt wel door een andere band aangeleverd te zijn. Jammer genoeg lijkt het potentieel aanwezig te zijn, maar komt dat er slechts zelden uit.