The Drink - Capital
Melodic
Zijn bands als La Luz, The Spectors en Blouse jouw ding? Dan moet je zeker ‘Capital’ van het Londense The Drink eens checken.

Toen wij de single Roller van dit Londense trio opmerkten, werden we in een klap “verdwijnseld” naar 1985, het jaar waarin Jill Bryson and Rose McDowall hun enige album uitbrachten als Strawberry Switchblade. Het donkere, poëtische album is nog altijd een van onze all time favorites. Dat The Drink er ons met een zanglijntje uit Roller, dat zo weggelopen lijkt uit 10 James Orr Street, terug aan herinneren, vergeven we hen dan ook graag.
The Drink, een trio bestaande uit Dearbhla Minogue (zang en gitaar), Daniel Fordham (drums) en David Stewart (bas) bracht eind 2014 al een eerste album uit, bestaande uit materiaal van hun eerste drie ep’s. Ondanks lovende recensies over het Kanaal, bleef de band hier zo goed als onopgemerkt en ook ‘Capital’ is bij ons (voorlopig) nergens anders besproken dan hier.
Dat is vreemd want het drietal grijpt meteen in Like A River je aandacht met de hoge meisjesstem van Minogue en haar kronkelende gitaarspel. Dat ook de heren (allebei ex- Fighting Kites) hun stempel drukken op de sound van The Drink, blijkt dan weer uit een song als You Won’t Come Back At All, dat door hen van een dansbare beat werd voorzien. Het lijkt wel alsof Throwing Muses plots gaan dansen.
Zelf noemen ze hun sound vreemde, donkere folkpop, maar het is dat speelse dat hem typeert. Hij is gekruid met scheve maatsoorten, zelfbewust gitaarspel en krautrockritmes; durft grooven en is behept met teksten over alledaagse zaken als muesli (Roller) en bezorgde, speeksel spuwende moeders (Month Of May) in een poëtische taal. Zo mag na een a capella eerste vers, de bas van Stewart huppelen over het schoolplein in Potter’s Grave terwijl mama Minogue belooft: “if you do well in school, I’ll take you to the swimming pool”.
Sta je in de file, dan raden we The Coming Rain aan als eerste kennismaking. Typisch zo’n song met een beat die de song vooruit stuwt, maar die toch ook aantoont dat Minogue in het verleden vaak naar Joanna Newson luisterde: hij is catchy, maar tegelijk intelligent en dartel. Op een druilerige zondagnamiddag kies echter best voor het melancholische I’ll Never Make You Cry en als je helemaal mee bent, luister dan naar slotsong No Memory waarin alles samenkomt wat deze plaat een feest maakt.
The Drink sprankelt op 'Capital' als een vers uitgegoten Schweppes. Proef hun album en laat het je papillen prikkelen.