The Experimental Tropic Blues Band - The Belgians
Jaune Orange
Wat is het een fijn weerzien met The Experimental Tropic Blues Band (TETBB). Het trio bestaat al een dikke tien jaar en legt ons nu na de albums ‘Liquid Love’ en ‘Captain Boogie’ het langverwachte album ‘The Belgians’ voor. De groep brengt potente, rammelende rock die erg verwant is aan wat pakweg Bob Log, The Cramps en Heavy Trash doen.
De stevige pandoering, die The Belgians’ is, begint al met een drastische bewerking van de Brabançonne, zij het in twee delen: eentje aan de start en het andere halfweg het album. Het woedende Belgian State Of Frustration komt in al zijn hevigheid voorbij. Het nummer duurt op de kop af twee minuten en herbergt een hele hoop frustraties. Krachtig en strak.
Tijdens Weird vliegen ons al snel erg stevige gitaarriffs om de oren evenals bijna uitgespuugde teksten. Erg zuiver op de graat is het allemaal niet, maar storen doet dat evenmin. My Street klinkt met zijn onrustige drums en in surf en blues gedrenkte gitaren erg rauw.
De nummers klokken vrijwel allemaal af rond een strakke twee tot drie minuten, op een paar uitzonderingen op het einde van het album na. Het punky Disobey blijft net onder de tweeminutengrens en toont aan dat het kort, strak en sexy kan.
Om niet in de val der eenvormigheid te trappen is er Belgian Shake, met prettige en soms prikkelende melodieën die aan de Ramones en The Clash doen denken. Het trio is goed op elkaar ingespeeld en dat hoor je aan de manier waarop drums, ritmegitaar en de solo’s op elkaar inwerken. Naar het einde toe persen ze er nog eens alles uit; snel en opwindend.
Het prettig gestoorde Satisfy Me doet wat de titel belooft. Eerst zijn er een aantal weerbarstige weerhaakjes waardoor de luisteraar bij de les wordt gehouden, waarna er weer als vanouds stevig gerockt mag worden. Verrassen doet de band met het bluesy She Could Be My Daughter, een meezinger van formaat op maat van de festivals. En dan volgen nog Belgian Hero dat naar vroege Velvet Underground refereert, terwijl Belgians Don’t Cry de luisteraar helemaal inpakt met een nogal ongewone afsluiter.
Wij zijn fan van The Experimental Tropic Blues Band; laat dat duidelijk zijn. En dit nieuwe album is opnieuw een voltreffer. Het is een aangename plaat van een duidelijk geïnspireerde band die weet wat entertainment is. De band tourt momenteel door Frankrijk en Italië. Voorlopig is er voor 2015 maar één optreden vastgelegd. Boekingskantoren en muziekfans weten hierbij weer wat te doen.