The Fresh And Onlys - Wolf Lie Down

Sinderlyn

Beetje een wrange smaak bij deze indiepopband uit San Fransisco. The Fresh & Onlys blijken na zeven platen en zowat evenveel levensjaren immers uitgedund tot een duo. Om maar even te melden dat dit gezelschap zowat even vlot wisselt van bezetting als van platenfirma. En toch klinkt nieuwkomer ‘Wolf Lie Down’ verrassend consistent.

Echo & The Bunnymen, iemand? De indierock met subtiele sfeertoetsen van synthesizer, knipoogt verdomd sterk naar onze favoriete Liverpudlians. Het zal er wel mee te maken hebben dat de stem van  Tim Cohen van The Fresh & Onlys via de nodige galm en effecten verdacht sterk aanleunt bij die van Ian McCulloch. In combinatie met de vaardige productiehanden van rechterhand Wymond Miles die holle zang voorop zet, warme bas eronder steekt en een zacht bed voorziet van drumpatronen en synthesizerlagen, waardoor regelmatig een gitaartje mag soleren, gaat dit tweetal dus voor een prima sound.

Los daarvan bevat ‘Wolf Lie Down’ acht sterke songs met de nodige variatie en uitdaging. Of het nu gaat over een portie pittige rock, intiemer songwriterschap of een stukje gezapige countrygezelligheid in het harmonieuze Becomings, keer op keer weten de jongens te putten uit een fraaie, melodieuze sterkte. Dus ja, we zijn hier zeker voor te vinden.

Maar dat heeft wel even moeten duren. Want een veelheid aan ideeën kent in dit geval ook een soort van vis-noch-vlees-gehalte, een we-proberen-maar-wat-sfeertje. En dan is het wenkbrauwfronsen wanneer een donker zwevende, maar toch vlotte wavepopsong als One Of A Kind uitloopt in een betekenisloze minuut instrumentale noise en drones. Of wanneer in relatief eenvoudige teksten toch een bijna rebelse punkrauwheid zit waarmee meteen ook een knipoog naar Morrissey gegegeven wordt. De ingrediënten en goede songs zijn er, nu nog wat werken aan samenhang heren.