The Gaslight Anthem - The B-Sides

SideOneDummy Records

Je hebt b-kantjes en b-kantjes. Bruce Springsteen bewees net dat je met b-kantjes wel degelijk iets kan doen. Maar dan moet je wel de moeite nemen om er aan te werken. En niet iedereen neemt blijkbaar die moeite.

 Al loopt de vergelijking natuurlijk een beetje mank. The Gaslight Anthem draait immers nog geen halve eeuw mee en hebben derhalve niet het aantal b-kantjes waarover The Boss beschikt. Maar dan nog zijn er interessante dingen te doen met covers of nieuwe versies van oude songs. Op ‘The B-Sides’ is het helaas ver zoeken naar originaliteit.

Ok, Great Expectations, American Slang en The ’59 Sound blijven ook in akoestische versie min of meer de moeite, maar kunnen toch niet de energie opwekken die de elektrische versies losmaakt. Daarvoor ontbreekt het simpelweg aan punch. En als je dan al een cover van The Rolling Stones kiest, maak er dan een versie van die je uit je sokken rockt. Maar de versie van Tumbling Dice op deze plaat is een mistig doorslagje van het origineel en de enige sokken die wij dan willen bovenhalen zijn van het geitenwollen soort en die vertonen vervaarlijke gaten.

Dan liever de cover van Pearl Jams State Of Love And Trust. Een liveversie aan een lekker tempo, die ons wel het dak op jaagt. Misschien niet de beste kwaliteit van de opnames, maar wel gespeeld op het scherp van de snee.

Toch heeft de band ook wel leuke dingen in de laden liggen. Dat bewijst opener She Loves You, een spookachtig wiegelend liedje dat de nodige spoken bovenhaalt. Bovendien past dit helemaal binnen het repertoire van de band. Ook afsluiter Once Upon A Time lusten wij wel, zelfs al is dat opnieuw een rustige plakker. Hier laat de band horen dat ze ook soul hebben. En de verwijzing naar Marvin Gaye in de tekst is dan ook volkomen terecht.

Die paar songs volstaan niet om van ‘The B-Sides’ een goede plaat te maken. Wij blijven dus onvermijdelijk steken in het cliché waar het platen met overblijfsels betreft: (misschien) interessant voor de fans, maar voor de doorsnee muziekliefhebber ruimschoots overbodig. Geef uw goede geld dan maar aan Bruce Springsteens ‘High Hopes’.