The Good Life - Help Wanted Nights
Saddle Creek
De cover van het nieuwe album van The Good Life lijkt wel een probeersel te zijn. Alsof de foto die de tekening moet gaan vervangen nog gemaakt moet worden. Maar schijn bedriegt. Dit is slechts een scene uit het script dat Tim Kasher schreef voor een film. En de muziek die hoort bij die (voorlopig) nog niet gedraaide film ligt nu in de rekken onder de naam ‘Help Wanted Nights’.
Tim Kasher heeft iets met gevoelens. Hij kan je haarfijn de anatomie ervan uitleggen. Tim Kasher, u misschien wel bekend van dat andere muzikale buitenbeentje Cursive waar hij zijn ruigere schrijfsels in kwijt kan. Voor The Good Life reserveert hij zijn gevoelige kant. Maar ook hier gaat hij minutieus met scalpel en pincet te werk en dat laat onvermijdelijk sporen na..
Zijn vorige plaat noemde hij ironisch ‘Album Of The Year’ want noch met Cursive noch met deze band zal Tim Kasher ooit hoge commerciële ogen gooien. Daarvoor is de man veel te eigenwijs. Hij mag dan wel op het label van dat bejubelde andere wonderkind Conor Oberst zitten, hij zal nooit dezelfde status bereiken, nooit op een hoofdpodium van één of ander festival spelen. Maar zijn fans zijn hondstrouw en blijven de grillige wegen van hun idool volgen. Dat zal nu niet anders zijn, want ook ‘Help Wanted Nights’ is een schitterend werkstuk.
De schijnwerpers zeggen hem niet echt veel. De man kan dan wel prachtige liedjes schrijven, zingen is niet zijn sterkste kant en zal dat ook nooit worden. Toch lukt het hem steeds wonderwel om ontzettend veel gevoel in zijn songs te leggen. Neem nu afsluiter Rest Your Head. Tegen een achtergrond van amper hoorbare toetsen klinkt een akoestische gitaar waarover Kasher zijn lyrics uiteenzet. De pijn is haast voelbaar. Je kan niet anders dan de krop in je keel door te slikken. Wanneer drums en bas invallen, verandert de toon maar blijft de inhoud even gevoelig liggen, alsof hij de ergste pijn achter zich heeft gelaten. Met een woest jankende elektrische gitaar wordt het mes in de wonde nog even gekeerd. “Baby just rest your head”. Het doet pijn, maar we moeten verder. Uiteindelijk sterft het geluid grotendeels weg om slechts echo’s van toetsen achter te laten. En dit juweeltje duurt meer dan tien minuten.
Wat een schril contrast met een nummer als Heartbroke, dat nog geen twee minuten duurt. Opnieuw is er de harde werkelijkheid waarmee de luisteraar geconfronteerd wordt. “I’m sure your heart is breaking too”, klinkt het ironisch wanneer hij zijn lief confronteert met haar ontrouw en de muziek zijn gekwetste ego onderstreept. De bijtende teksten spreken voor zichzelf.
Bij momenten klinkt hij als Neil Young in een ‘Harvest’-mood zonder het nasale (On The Picket Fence), maar het volgende moment schreeuwt hij zijn onmacht uit (Your Share Of Men) als lijkt zijn Cursive-alter ego even ontsnapt uit zijn kooi. Telkens is er die gevoelige ondertoon, die de haren op je armen moeiteloos overeind krijgen.
Voor wie houdt van de muziek van Bright Eyes is dit absoluut verplichte kost. Maar staar u niet blind op ons advies. The Good Life is enig in zijn soort en Kasher blijft een klassebak. Wie nog verder overtuigd moet worden, kan op 27 november a.s. alvast een kijkje gaan nemen in de Botanique.