The Imaginary Suitcase - Fake Blood From Real Wounds

Eigen beheer

Met zijn band Ceilí Moss vond hij wel wat weerklank in de folkwereld, maar die band splitte eerder dit jaar en zo kon Laurent Leemans zich nog meer focussen op zijn project The Imaginary Suitcase waarmee hij ook al aan zijn zesde album is.

Fake Blood From Real Wounds



Ook al heeft The Imaginary Suitcase al heel wat meters op de teller, toch blijft Leemans zoeken. Hij heeft een warme, diepe (naar eigen zeggen “grumpy”) stem, hij speelt fantastisch gitaar en zijn liedjes zijn warm aangekleed, maar toch komt ‘Fake Blood From Real Wounds’ over als een verzameling willekeurige songs, eerder dan als een coherent album ondanks de prachtige coverfoto.

Zo zijn de eerste drie nummers elk in een andere taal gezongen. Het eerste, Don’t. For Dignity’s Sake, Don’t , is een weemoedige ballade die een verloren gegane liefde betreurt; het tweede, Het Dorp is een Nederlandstalige klaagzang over het verlies aan warmte van Molenbeek en het derde, Demain Est Un Autre Jour is een mooi, met harpklanken versierd, Frans chanson.

Vooral het Nederlandstalige nummer had Leemans beter weggelaten. Hij legt daarin zijn klemtonen erg vreemd en laat al dan niet opzettelijk woorden weg; woorden die de luisteraar weliswaar makkelijk zelf invult, maar toch komt het allemaal wat vreemd over en als je het album op Bandcamp koopt, krijg je er een Engelstalige versie bij, die beter gelukt is.

Het album wordt gelukkig beter naarmate het vordert. It’s You Not Me is grappig in zijn tekst en in de tweede helft krijg je, in zowel Long Live Love als in de traditional She’s Like A Swallow, gastvocalen van Leemans’ maatje Cécile "Seesayle" Gonay. Haar ijle meisjesstem contrasteert mooi met de donkere bariton van Leemans.

Mary is een leuk huppelend liefdesliedje met een brute twist op mondharmonica waarmee Leemans vast en zeker de aandacht van zijn geliefde weet te grijpen. En aan de twee slotsongs voel je dat Leemans eigenlijk een folkmuzikant is. Aangespoeld klinkt als een middeleeuwse ballade, maar de tekst is brandend actueel vanwege de huidige vluchtelingencrisis en met Matty Groves benadert The Imaginary Suitcase nog het best de sound van het ter ziele gegane Ceilí Moss.

Op dit enkel digitaal verschenen album staan zeker een paar aardige nummers, maar Leemans zou toch meer zijn best mogen doen om enkel het beste werk in zijn valies te steken. Zijn huidige werkwijze doet zijn talent tekort en komt teveel over als een hobbyproject.

The Imaginary Suitcase kan je live over het hele land meemaken, zoals blijkt uit zijn agenda.

4 november 2015
Marc Alenus