The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - The Journey Is Long

Glitterhouse Records

Wanneer mensen als Nick Cave, Debbie Harry en Steve Wynn je onvoltooide songs afwerken, dan heb je toch iets wezenlijks achtergelaten toen je vaarwel zei aan het aardse tranendal. Bij Jeffrey Lee Pierce is dat behalve zijn solowerk natuurlijk The Gun Club. Die kortstondige formatie blijft echter helemaal buiten schot op 'The Journey Is Long'. Centraal staan Pierce's laatste opnames.

Jeffrey Lee Pierce trok de deur achter zich dicht in 1996 - bij wijze van spreken althans, want hem kennende liet hij ze opzettelijk wagenwijd openstaan. Gitarist Cypress Grove glipte binnen en vond een tape met oude schetsen. Hij trommelde vrienden en bewonderaars van Pierce op om de sessies te voltooien. 'The Journey Is Long' is na 'We Are Only Riders' al het tweede album dat voortkomt uit het Jeffrey Lee Pierce Sessions Project.

De muziek op deze tweede langspeler gaat van roestige akoestische blues tot vurige rock 'n roll. Het verder onbekende Astro-Unicorn komt zowaar aanzetten met een versie van Body And Soul die niet had misstaan op de klassieke platen van Saint-Etienne. Er lopen wel meer mindere goden rond op 'The Journey Is Long', maar dat doet niets af aan hun doorgaans degelijke takes.

Zo mag Book Of Love van Vertical Smile één van de minder subtiele songs op de plaat zijn, het slaagt er wel als één van de eerste in om te blijven hangen. Als het om luid gaat, moet Vertical Smile echter zijn meerdere erkennen in The Jim Jones Revue en hun onweerstaanbare Ain't My Problem Baby. Pierce's schetsen kunnen bovendien nogal ruim geïnterpreteerd worden. Leg The Jungle Book van The Amber Lights maar eens naast de versie van Tav Falco's Panther Burns, generatiegenoten van The Gun Club.

Ook The Breaking Hands verschijnt tweemaal, en wel als uitstekende duetten van Mark Lanegan & Isobel Campbell en Nick Cave & Debbie Harry, waar Pierce als jonge muzikant gek op was. Ex-Bad Seed Mick Harvey levert met Sonny Boy en St. Mark’s Place - in twee zachte versies met elektrische piano - de mooiste odes aan Pierce's erfenis. En dat op een plaat die fel benadrukt géén traditioneel tributealbum te zijn en daar grotendeels in slaagt.