The Kills - Blood Pressures

Domino

Constante dreiging. Dat gaat er uit van ‘Blood Pressures’. De vierde langspeler van The Kills - dan toch - combineert opnieuw scherpe punkblues met melodieuze garagerock, maar ruimt ook plaats voor enkele verrassingen. Dat alles zorgt voor spanning van begin tot eind, voor afwisseling, voor een erg rijke sound. Het maakt van deze plaat een absolute aanrader, zelfs voor wie nog geen fan van The Kills is.

Drie jaar was het wachten op de opvolger van ‘Midnight Boom’, de derde en minst overtuigende plaat van The Kills. Toch waren Mosshart en Hince nooit helemaal weg. Zij ging op stap met The Dead Weather, hij met Kate Moss. Verandering van spijs doet eten. In hun geval deed het hen ook honger krijgen. Naar een nieuwe plaat, een nieuwe tournee. Daar kunnen we alleen maar blij om zijn.

Hun debuutalbum ‘Keep On Your Mean Side’ uit 2003 blijft nog steeds het sterkste wat The Kills uitgebracht hebben, maar op het gevarieerde en erg ambitieuze ‘Blood Pressures’ laten zangeres Alison Mosshart en gitarist Jamie Hince opnieuw zien wie ze echt zijn: geniale, waanzinnig coole rock-‘n-rolliconen.

De stem van Mosshart is prominent aanwezig. Ze krijst, huilt en zingt opvallend helder. Een contrast met de snijdende, knarsende, overstuurde gitaarriffs van Hince. Een combinatie die werkt, van begin tot eind.

Openen doen ze in ieder geval in stijl, zoals we dat van stijiconen van hun kaliber mogen verwachten. Future Starts Slow is meeslepend catchy en toch gitwart. Sexy als altijd, meer swingend dan anders. De beukende drumbeat, agressieve zanglijnen van Mosshart en de snijdende gitaar van Hince in Nail in My Coffin grijpen je meteen bij de keel. Baby Says is hyptoniserende punkblues die zich makkelijk meet met het niveau van ‘Keep On Your Mean Side’.

Waar zitten die verrassingen dan? Wel, om te beginnen in hun single Satellite, waarin een stevige portie reggae verscholen zit. En wat te zeggen van The Last Goodbye? Zowaar een ingetogen pianoballad op de nieuwste van The Kills. Even wennen dus, maar het werkt. Alweer. Adembenemend in zijn eenvoud.
Wild Charms is de volgende verrassing in het rijtje: een song die doet denken aan The Beatles in hun beste tijden.

Afsluiten doen The Kills zoals ze begonnen waren: met stijl. Pots and Pans haalt alles uit de kast en blinkt uit in coolness, donkere blues en groovy melodieën. Zeiden we al dat we erg opgewonden raken van ‘Blood Pressures’?

The Kills speelt op zaterdag 20 augustus op Pukkelpop.