The Leisure Society - Alone Aboard the Ark

Full Time Hobby

Met The Leisure Society hebben we al jaren een haat-liefdeverhouding en dat zal na de rondvaart op deze ark niet veranderen. Hun muziek is als een verfrissende bries in het vaak saaie muzieklandschap, maar live vonden we het een bende stijflippige Engelse intellectuelen en klinken ze iets te theatraal.

Nochtans willen we hen na het beluisteren van hun derde graag opnieuw het voordeel van de twijfel geven. ‘Alone Aboard the Ark’ is nog beter dan de voorganger, het gelauwerde ‘Into The Murky Water’.

Hoewel de Nick Hemming en co nog steeds heerlijk organisch klinken met veel koper, keyboards, mondharmonica, tamboerijn, fluit en strijkers, vervaagt de folkstempel steeds meer. Het orkest op de ark speelt met een veelvoud aan stijlen van jazz over seventiespop tot Britpop en zelfs soul en r&b.

De eerste single Fight For Everyone (geïnspireerd door de Olympische spelen) toont de evolutie al aan, ook al klinkt die even happy als You Could Make Me Talking van de vorige plaat. Naar het schijnt zijn de blazers het werk van Nick Etwell (Mumford And Sons) en dat verklaart waarom ze zo zonnig klinken.

Het is ook duidelijk dat het album is opgenomen in de Konk-studio van Ray Davies (The Kinks). Hier en daar is de invloed van deze band duidelijk te horen. Nieuw voor The Leisure Society zijn de rockende gitaren op Tearing The Arches Down.

Een nummer verder bewijst de band ook adembenemend subtiel te kunnen klinken op The Sober Scent Of Paper. Deze fluisterwals is een ode aan de dichteres Sylvia Plath, die heel haar leven aan depressies leed.

Helaas gaat het vijftal ook hier en daar uit de bocht. Sommige nummers (All I Have Seen bijvoorbeeld) klinken gewoon te theatraal en bewijzen geen eer aan de wonderlijke teksten, die ontspruiten aan het brein van songsmid Henning. Zijn mooie stem klinkt op zijn best als hij slechts subtiel ondersteund wordt. Dat vraagt beheersing van een sextet natuurlijk.

Eigenlijk zijn we nog altijd niet klaar met ‘Alone Aboard The Ark’, want de twaalf songs bieden bij elke beluistering nieuwe ontdekkingen die we nooit in het bestek van een recensie zouden kunnen bespreken. Dat is natuurlijk een compliment en we willen dit nog onderstrepen met een citaatje dat de sfeer van de plaat vat in vier woorden: “Meanwhile outside the Magnolia opens.”

Live te zien: 6/4: Bazaar Festival, Antwerpen, 7/5: Les Nuits, Brussel