The Lemon Twigs - Go To School

4AD

Dat er hier en daar een vijs los zit bij de broers D’Addario wisten we natuurlijk al langer. Waarom anders zouden twee tieners zich vandaag in ’s hemelsnaam bezig houden met het reproduceren van muziek uit de sixties, seventies en eighties? Het duo blijkt nu het volgende stadium van absurditeit bereikt te hebben, want de nieuwe langspeler ‘Go To School’ blijkt een musical te zijn.

 

‘Go To School’ vertelt het verhaal van Shane, een chimpansee die naar school gaat maar er niet lijkt te kunnen aarden. Hij wordt afgewezen in de liefde, moet het opnemen tegen een pestkop en steekt uiteindelijk dan maar de boel in de fik. Dramatisch, zoals het een echte musical betaamt. Maar toch slagen de broers erin om de plaat geloofwaardig te doen klinken. Wie gaat er tegenwoordig nog naar musicals, als je The Lemon Twigs hebt?

Net als op het debuut ‘Do Hollywood’ lijken de broers ook hier iets te veel in de platenkast van hun vader gesnuisterd te hebben. ‘Go To School’ is pure, uiterst melodieuze glitterrock die zo nu en dan in de sixties en seventies gedrenkt lijkt te zijn. Maar vergis u niet, want onder die glitter en glamour zitten wel degelijk donkere aspecten verborgen. Tekstueel worden thema’s als depressie, eenzaamheid, pesterijen en afwijzing in de verf gezet. En zelfs het feit dat geweld tegenwoordig zo vanzelfsprekend is in Amerikaanse scholen, wordt voorzichtig aangeraakt.

Het is bijna ironisch hoe graag Shane op The Student Becomes The Teacher, ondersteund door smakelijke gitaarriffs en theatrale strijkers, wil ontsnappen aan zijn eenzaamheid door naar school te gaan, een plaats die velen zo wanhopig trachten te ontvluchten. Of hoe Carol, de adoptiemoeder van Shane, haar beslissing om hem in huis te nemen nogal uitdrukkelijk beklaagt op het aanstekelijke, bijna middeleeuwse deuntje en de vettige gitaarsolo’s van Rock Dreams.

Het is duidelijk dat de broers D’Addario weten hoe ze een verhaal moeten vertellen. De thema’s zijn niet altijd even luchtig, maar ze slagen er wel steeds in om de nummers humoristisch te verpakken. Zelfs The Fire (de indirecte verwijzing naar het aanhoudende geweld in Amerikaanse scholen) weten ze op een luchthartige manier te brengen, ook al vertelt het nummer hoe Shane een dieptepunt bereikt en uiteindelijk zijn school plat brandt ("And I saw Shane, and everyone was pushing him / And you could really feel his pain / And then before you knew it / All of a sudden there were these flames / A fire started in the school / That took a hundred lives away").

Toch is er iets dat wringt in het album. Tekstueel vormen de nummers één mooi verhaal, wat ervoor zorgt dat de nummers individueel eigenlijk nogal nietszeggend zijn (op enkele uitzonderingen na). Geen plaat dus om hier en daar een nummertje uit te pikken, wel eentje om in één ruk uit te luisteren. Maar die “beperking” nemen we er gerust bij, want met ‘Go To School’ heeft The Lemon Twigs opnieuw een puike plaat klaar met ijzersterke instrumentale solo’s én met een verhaal vol boeiende en lachwekkende wendingen.