The Little Ones - Morning Tide

Heavenly Recording

Het begint al meteen met dat aanstekelijke Tup dudup-koortje in titelnummer en single Morning Tide. Eens je het gehoord hebt, raak je het niet meer kwijt. Als je met dat nummer ’s morgens wordt gewekt, kan je dag niet meer stuk. Een mooie popsong, beatlesk geïnspireerd met de originele, hoge en iele stem van Ed Reyes die je bij de hand neemt om je door het zonovergoten park op en neer te laten dansen. Dat de vier bandleden uit Los Angeles stammen, mag niet echt een verrassing heten. Het plaatselijke klimaat heeft duidelijk zijn invloed gehad.

Morning Tide

 

En daar blijft het niet bij. Luister naar de schitterend gearrangeerde stemmen op Ordinary Song. Daar kan je toch gewoon niet omheen. Elk nummer heeft zo wel zijn geheimpjes die op een bedje van haast perfect georkestreerde pop worden geserveerd. In Boracay zijn er de oildrums of die schijnbaar dwarsliggende gitaarriedel die zigzaggend het nummer van extra cachet voorziet.

 

De plaat is ook prima geproduceerd. De band klinkt als een geheel waar dat moet, maar de instrumenten die moeten opvallen, lijken er wel in een laagje bovenop gelegd te zijn. Dat geeft vaak een heel mooi effect. Ook de samenzang en de ritmesectie heeft Dave Newton prima op band weten te vangen.

 

De toon van de nummers wordt wel iets meer ingetogen naarmate de plaat vordert. Voor zanger-gitarist Ed Reyes is het onmogelijk om de zon niet uit zijn mond te laten schijnen, maar in de muziek worden de accenten vanaf Everybody’s Up To Something toch verlegd. Het geheel blijft echter nog steeds bijzonder catchy en het is haast onmogelijk om de groep op een minder moment te betrappen. Zelfs sleper en afsluiter Farm Song straalt de nodige warmte uit.

 

Denk The Magic Numbers, Death Cab For Cutie en aanverwanten met Beach Boyskoortjes, een heerlijke zangstem en schitterende liedjes en je krijgt een cd, die je moeiteloos door de donkere wintermaanden zal weten te loodsen. Als je weet dat, op een EP (‘Sing Song’) na, dit hun debuut is, kan je van The Little Ones nog mooie dingen verwachten.
8 november 2008
Patrick Van Gestel