The Low Frequency in Stereo - Pop Obscura

Long Branch Records

Noorwegen. Een land waarvan je zou kunnen denken dat het recent, muzikaal patrimonium vooral bestaat uit groepen waarvan alle bandleden wildbehaarde mannen met vikinghelmen, Gotisch vormgegeven gitaren en maliënkolders zijn. The Low Frequency In Stereo bewijst het absolute tegendeel.

Met ‘Obscure Pop’ als albumtitel slaat dit Noors vijftal de nagel op de kop: opzwepende pop met een serieuze hoek af. Dat hoor je meteen op de single van de plaat Colette (Subie Subie). Alleen al de gitaarpartij, die je doet denken aan een Thurston Moore die over zijn gitaar hangt, maakt je nieuwsgierig naar de rest van het album.

En het moet gezegd: dat stelt niet teleur. De samenzang van de twee vrouwelijke bandleden Hanne Andersen en Linn Frøkedal laat je op meerdere songs van de plaat niet onaangeroerd. In het ongelooflijk catchy Satellites In Sight bereikt hij een soort sacraal hoogtepunt,  De stemmen vullen elkaar perfect aan, ook als ze kiezen voor een meer fraserende manier van zingen. Iets wat frontman Per Steinar Lie op het duistere Ionic Nerve Grip met veel gevoel, maar met een klein scandinavisch accent, ook doet.

Niet dat het nog deert. Het album strandt na Ionic Nerve Grip op het voorlaatste nummer. Alle pareltjes die je moesten overhalen om de plaat meer dan één keer te beluisteren zijn dan al lang de revue gepasseerd. Dan denken we aan opener Elevated/Disagrated, Cybernautic met zijn refrein dat zich ergens in je hersenpan nestelt en er dagenlang blijft ronddwalen. En het absolute hoogtepunt Satellites In Sight.

The Low Frequency In stereo levert met deze ‘Obscure Pop’ een meer dan gemiddeld album af en doorstaat ook na een weekje rust de tweede luisterbeurt met glans. Spijtig dat de band tijdens de release-tour van dit album niet verder trekt dan Noordoost-Duitsland. Er zou zeker één gegadigde zijn om hen dit album live te zien brengen.