The Mountain Goats - Beat The Champ

Merch Records

Het laatste exploot van The Mountain Goats was de heruitgave van ‘All Hail, West Texas’ in 2013. Die liet de band nog eens horen zoals ze in het begin klonk: rauw en lo-fi. Maar met deze nieuwe plaat pikken Darnielle en Co. de draad van ‘Trancendental Youth’ terug op.

‘Beat The Champ’ is een album vol melancholie waarop frontman Darnielle terugblikt op zijn jeugd en in één moeite door hulde brengt aan de helden van zijn jeugd: de professionele worstelaars die, verkleed als een of andere superheld, elkaar tot worsten draaiden. Voor Darnielle waren de worstelpartijen een uitweg uit de grauwe werkelijkheid en zijn eigen machteloosheid. In zijn dagdromen was hij zelf een gemaskerde held; zoals blijkt uit het dromerige Animal Mask, een allegorie over de geboorte van zijn zoon, vermomd als een verhaal over een gevecht in “royal rumble style” waarbij achttien worstelaars de ring betraden. Ook achter eerste single The Legend Of Chavo Guerrero zit meer dan een ode aan een van Darnielles jeugdhelden (die ook te zien is in de clip). Het gaat over zijn stiefvader die hem mishandelde.

De song die het meest in het oor springt, is het met blazers opgesmukte Foreign Object waarin Darnielle dreigende taal spreekt tegenover zijn ingebeelde tegenstander; al is ook het furieze Choked Out – dat doet denken aan Flogging Molly – meer dan genietbaar en Heel Turn 2 heeft de meest indringende tekst: “You found my breaking point / Congratulations / Spend too much of my life now trying to play fair /Throw my better self overboard/  Shoot at him when he comes up for air”.

Sommige onderwerpen zeggen ons Europeanen niets. Zo gaat Fire Editorial over Ed “The Sheik” Farhat, maar wie kent die rare kwibus hier? Muzikaal is het jazzy nummer wel ok, maar onvergetelijk is het niet. En wie kent King Kong Bruiser Brody? Wij niet en de song over hem zijn we ook al vergeten.

Werewolf Gimmick valt door de verrassingsaanval van Peter Hughes en Jon Wurster, de ritmesectie van The Mountain Goats, wel op. En Luna is dan wel wat melig, maar de song is meer dan een ode aan Luna Vachon waardoor het weer universeel wordt: het gaat over dat moment waarop je het puin van je voorbije leven ziet.

De laatste drie songs leveren geen verrassingen meer op. Ook hier vinden we verwijzingen naar worstelen en worstelaars, maar behalve het zelfbewuste The Ballad of Bull Ramos, blijft niets nog echt plakken.

Op zijn beste momenten boeit de vijftiende studioplaat van The Mountain Goats ook leken zoals ons, maar een conceptplaat van veertien nummers over worstelen is een hele hap. Te consumeren in korte rondes dus.