The Nots - We Are The Nots

Goner Records

Wat een geluk dat er in het vaak op middelmaat drijvende muzieklandschap nog steeds kopstoten zoals ‘We Are Nots’ van The Nots worden uitgedeeld. Het viertal uit Memphis doet met zijn compromisloze attitude alleen waar het zin in heeft, hetgeen duidelijk te merken is op dit waanzinnig energiek debuut, dat nergens afgelikt of proper klinkt.

Het kwartet enkel op punky garagerock vastpinnen zou onrecht doen aan het bijzonder frisse geluid waar de groepsleden op dit album mee komen aandraven. Garagerock komt en gaat, maar wordt hier opgefrist door er stevige scheuten synths en zelfs new wave aan te voegen. Met als resultaat een nogal explosieve, maar bijzonder verslavende cocktail. Snel, minimaal en erg agressief zijn de kernwoorden die opduiken. Het perspectief is dat van de vinylethiek: zo vinden we in totaal elf nummers terug, die slechts in twee uitzonderlijk gevallen de drieminutengrens overschrijden.

De schuimbekkende opener Insect Eyes zet meteen woest de aanval in. De synths lijken een alarm te doen afgaan terwijl stevige baslijnen en ruwe, wilde lagen feedback tegen elkaar opbotsen. Ondertussen schreeuwt frontzangeres Nathalie Hoffman (Ex-Cult) geagiteerd allerlei woedeuitbarstingen van zich af terwijl er ook nog stekelige gitaarlijntjes opduiken. Toch horen we in de sonische geluidsgolven melodieuze wendingen. Zoals in Decadence en Reactor ,die klinken als met peppillen overladen Joy Division.

Kenmerkend voor het album zijn de vele, weirde synthgeluidjes, die opduiken. In Strange Rage bijvoorbeeld. Typisch is ook de prikkelende, hyperkinetische aard van de nummers, die niet direct uitblinken in nuance. Dat bewijzen onder meer Black Mold en Static. De band geeft de voorkeur aan eenvoud in Monochrone en laat horen dat less is more. Met minimale middelen een zo maximale White Noise maken. Dat nummer is dan ook zowat het missiestatement van de band. Televangelist en Talk Show doen op geheel eigen wijze aan mediakritiek en illustreren dat de band niet alleen een eigen vorm, maar ook een eigen inhoud hanteert.

Een knaller van een debuut. Het half uur venijnige synthpunk op ‘We Are Nots’ klinkt urgent en vitaal. En wij zijn erg benieuwd naar wat dat live oplevert.