The Nude Party - Rides On
New West Records
Eerlijk gezegd pikten we deze release op omwille van de titel. Want geef nu toe: The Nude Party, ‘Rides On’: zoiets prikkelt toch enigszins de verbeelding, nee? Dit New Yorkse gezelschap laat zich nochtans al zo’n jaar of tien opmerken. En dat zelfs door grootheden als Jack White, Arctic Monkeys, Black Lips om maar enkele uit de lange lijst te halen voor wie de band al mocht openen of waarmee ze op tour mocht. Al mag je tegelijkertijd ook dit rockende sextet met een stevige korrel Big Apple-grootspraak nemen.
De heilige formule? Deze heren nemen de rock-’n-rollattitude nogal letterlijk. Als een soort van hippiebende met eigen geloofsovertuiging die gaat over “Pluk de dag (en elkaars lief)” of zoiets. Wat live leidt tot de nodige animo, maar ook tot de verbeelding spreekt van elk zichzelf respecterend sex-drugs-r&r-addict.
Maar er is nog meer formule: in de vorm van heerlijke oldskool garage- en bluesrock met echo’s van Kinks, Troggs of zelfs Velvet Underground, in de vorm van ongebreideld live jammen dan. In de traditie van sleazy slows met bluesy mondharmonicasolo’s, rammelende dobro gitaarsolo’s, Wurlitzer vibrato-akkoorden en singalongteksten. Met countryrockers versus uptempo Midnight Rambler-soundalikes. Onversneden Amerikaans, traditioneel gitaargeweld in heuse jarenzestiglosbandigheid. En dan mag je tussen je set van dertien nieuwe knallers al eens een Dr. John-cover als Somebody Tryin’ To Hoodoo Me steken, maar dan net iets vuiler en meer donker ingespeeld.
Verder houden deze zes heren niet enkel vast aan vintage virtuositeit en enthousiasme, maar weten ze uit het verleden ook de nodige catchy hooks en songstructuren te plukken en bevatten de meeslepende drie-a-vier-minutensongs structuren vol afwisseling en oppeppende bruggen. Zoals goede rammeltroubadours hun verhaal weten te brengen. Gooi dat dan in een productie van doffe zang en een ietwat gerafeld doe-het-zelf-sfeertje waarin de enigszins laidback close harmony-partijen extra goed uitkomen en je weet dat je maar beter het bier fris kan zetten.
Om maar te zeggen: The Nude Party biedt een stevige trip down memory lane en laat zo menig verrimpeld rockhart sneller slaan. Tegelijkertijd kan je moeilijk naast het feit dat je dit alles al hebt gehad. Er is al veel Stones of Kinks voor wie dit wenst. En het is moeilijk die weg te cijferen. Of om in je enthousiasme ‘Rides On’ af te zetten en in de plaats pakweg ‘Exile On Main St.’ op de speler te leggen.