The Orb featuring David Gilmour - Metallic Spheres

Sony

We moesten eigenlijk wel lachen toen we ontdekten dat Pink Floydgitarist en -zanger David Gilmour een album met The Orb zou opnemen. Niet omdat het een belachelijk idee zou zijn. Integendeel, het lijkt wel of de cirkel nu eindelijk rond is. We geloven namelijk dat er zonder Pink Floyd überhaupt geen sprake was geweest van ambient, laat staan van The Orb. Een duidelijkere verwijzing naar de roots kon Alex Paterson in elk geval niet maken.

Het lijkt erop dat Paterson al een tijdje bewust aan een terugkeer naar the good old days bezig is want 'The Dream' uit 2007 klonk ook al meer als hun beginperiode. Opvallend is ook dat Thomas Fehlmann, die sinds 15 jaar Patersons rechterhand in de studio is, opnieuw net als op 'The Dream' afwezig blijft. De Berlijner maakt de laatste jaren vooral als producer het mooie weer op het bekende minimal technolabel Kompakt. Ook langspeler 'Okie Dokie It's The Orb On Kompakt', die in onze ogen hun meest progressieve plaat sinds jaren was, verscheen op dit  Keulse label. Paterson doet ondertussen weer beroep op oudgediende Martin "Youth" Glover.

'Metallic Spheres' ademt dan ook in alles old skool The Orb uit, al geeft David Gilmour er met zijn elektrische gitaar op zijn beurt een stevig Pink Floydkleurtje aan. Het album bestaat uit twee nummers: Metallic Side en Spheres Side, die elk op hun beurt uit vijf bewegingen bestaan. Als vanouds loop je een beetje verdwaasd rond doorheen een aantal bizarre muziekuniversums. Verschillende muziekstijlen gaande van country tot techno worden allemaal in dubbadje ondergedompeld en krijgen een hele reeks samples over zich heen.

Er zitten best een aantal toffe momenten in. Zo gaat het halfweg Metallic Side plots op een drafje wanneer Gilmour zijn lapsteelgitaar bovenhaalt. We vermoeden dat we daar ongeveer aan "beweging" Black Graham moeten zitten. Ook Chicago, een single die Gilmour vorig jaar samen met Bob Geldof en Chrissie Hynde (The Pretenders) opnam voor het goede doel en waar The Orb een remix van zou maken, vinden we hier in terug in een zeer geslaagde versie. De stem van de ex-Pink Floydman horen we slechts twee keer kort ergens voorbij wapperen.

Wie nog steeds van trippy ambient avondjes houdt zal 'Metallic Spheres' wel op prijs weten te stellen. Wie echter hoopte op een bijzonder vernieuwende samenwerking zal eerder teleurgesteld worden. De combinatie Paterson/Gilmour klinkt aangenaam in de oren, maar beide partijen hebben toch hun meest revolutionaire periode achter de rug. Als u ons nu wil excuseren. Wij hebben nog een dutje te doen.