The Pine Hill Haints - The Song Companion Of A Lonestar Cowboy
Single Lock Records
"Ghost Music", zo noemen The Pine Hill Haints hun muziek. Want die muziek zou elementen van uitgestorven muziekgenres bevatten. Gospel, rockabilly, rock-'n-roll, Celtic music en bluegrass zijn er volgens hen net zo veel te vinden als dodo`s op deze aarde. Juist hierdoor springt deze muziek eruit en klinkt hij haast vernieuwend.
Om een zo perfect mogelijke mix van genres te maken wordt er een groot arsenaal aan instrumenten gebruikt. Die instrumenten worden live vaak gewisseld. Daarnaast zijn er altijd gasten aanwezig. De banjo, mondharmonica, mandoline, maar ook een wasbord en zingende zaag zijn vaak terug te vinden op het podium, hetgeen een groot spektakel garandeert en ervoor zorgt dat er de hele show ook iets is om naar te kijken.
Voor 'The Song Companion Of A Lonestar Cowboy' is de formule niet veranderd. Met een scheurende gitaar wordt Fall Asleep geïntroduceerd, gepaard gaande met de snaredrum van Brian "Zero" Borden, die een lekkere vintage countrysound oplevert. Back To Alabama brengt de band terug naar de roots: de herkenbare gitaarriff start een hoogstaande folktrack. Check ook zeker de clip, die hiermee gepaard gaat. Hij geeft je meteen een impressie van het live spektakel waar deze band goed voor is.
Satchel Paige Blues is een heerlijke bluestrack. De mondharmonica sleurt je het nummer door met dwars daarover de gebrulde vocalen van Jamie Barrier. John Henry is zonder twijfel één van de meest toegezongen personen. Ook op deze plaat mag een nummer, opgedragen aan deze spoorwegarbeider, niet ontbreken. Hierin speelt de viool een grote rol, evenals de drums die de hamer bij de zware werkzaamheden symboliseren.
Het album bevat ook een geheel eigen uitvoering van Catfish Blues. Een rustige gitaarpingel brengt deze track op gang, al snel aangevuld door het hoge gezang van de zaag. Nadat de drums eraan toegevoegd worden, dendert de song lekker door. Ook wordt er een prachtige uitvoering ten gehore gebracht van Wade In The Water, dat begin van vorige eeuw al gezongen werd door de Afro-Amerikaanse slaven. De donkere sfeer kon hier niet meer passend zijn.
Tithy Dunbar sluit met een dansbaar ritme dit eerder ongebruikelijke album af. Dit is een band die werkelijk talloze stijlen weet te combineren en daarmee een authentiek album aflevert. De songs lijken niet uit deze tijd te stammen. Gelukkig blijven er bands zoals The Pine Hill Haints bestaan zodat ook deze muziek nooit verloren en vergeten zal worden.