The Pipettes - We Are The Pipettes

Memphis Industries

Al van in den beginne zijn meisjestrio’s aanwezig in de popmuziek.  Er waren The Andrew Sisters, The Ronettes, The Supremes en in de eighties was er o.a. Bananarama. En nu zijn er The Pipettes, een jongemeidengroep uit Engeland. Snoepje van de week? Misschien, maar daarom niet minder lekker.

Gwenno, Rose en Becki kunnen zingen, dat staat buiten kijf. Bovendien worden ze op schitterende wijze begeleid op hun eerste CD. Het is een waar genoegen om aan te horen : die riedelpiano, de strijkers die de gaatjes op Spectoriaanse wijze vullen en het orgel dat doorheen de zanglijnen slingert. Men zou er zowaar melancholisch bij wegdromen naar vroegere tijden, ware het niet dat de liedjes zo verdomd aanstekelijk werken en uitnodigen tot luidkeels meezingen en -dansen. U hebt het al begrepen: wij zijn weg van deze dames, die een lange traditie op puike wijze verderzetten.

De teksten zijn misschien van het niveau van eenzame tieners met een overdosis hormonen iin hun lichaam die het hebben over sex (Sex, Dirty Mind, One Night Stand) , vriendschap (Judy), liefde (Why Did You Stay?, I Love You) en andere zaken die het jonge volkje wakker houden. Maar dat nemen we er met alle plezier bij. Enige uitzondering is het dromerige A Winter’s Sky, dat als rustpauze fungeert halverwege het album. Op tekstueel vlak werd vroeger trouwens niet veel hoger gemikt. Wat zou men zich daar dan druk om maken? Al jaren houden artiesten zich bezig met ‘silly love songs’, waarom zouden deze drie in bevallige polka-dot-jurkjes gestoken meisjes dat dan niet mogen? Bovendien duren de nummers vaak amper langer dan twee minuten, hetgeen er de vaart behoorlijk inhoudt. 

Neen, wij kunnen echt geen kwaad woord kwijt over dit plaatje.  Haast u dus naar de winkel en schaf u dit kleinood aan.  Bovendien kan u ze levend en wel aan het werk zien tijdens de komende editie van Pukkelpop. Wij kunnen haast niet meer wachten …