The Poem Is You - The Poem Is You
K&F Records
Hoewel dit al hun tweede album is, valt er nog niet veel info te rapen over The Poem Is You. De band bestaat uit een allegaartje van Belgen, Amerikanen en Duitsers, gestationeerd in Dresden, en die verscheidenheid onder de bandleden hoor je in de muziek. Country, folk, rock en een experimentje met beats staan op dit album allemaal braaf naast elkaar.

En we kiezen heel bewust voor het woord “braaf”, want The Poem Is You kan op sommige momenten heel kneuterig voor de dag komen. Het soort geitenwollenkampvuurliedjes waarna we drie dagen nodig hebben om onze tenen te ontkrullen.
Goede voorbeelden daarvan zijn Irene Part II, Wherever You May Go en North By Northwest. Zinsneden als ‘I hope a light will shine and I’m still on your mind’ doen eerder denken aan een passage uit een geloofsbelijdenis dan aan een popgroep. Allemaal goed bedoeld waarschijnlijk, maar wij trappen er niet in.
Ook ‘let’s gather all around the sun’ uit Hostages levert bij ons niet meteen veel street credibility op - niet dat we geloven dat ze dat nastreven. Maar voor de rest is het best een sterk nummer waarin Kiss The Anus Of A Black Cat een vriendschapsakkoord lijkt aan te gaan met TV On The Radio.
Het vrolijk klinkende How Did I End Up Here - we vragen het ons ook elke zaterdagochtend opnieuw af - heeft minder humor in zich dan het laat uitschijnen, maar het is wel een meezinger van formaat. Het wordt snel duidelijk dat de The Poem Is You meer dan één gezicht heeft, en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
In The Profile en Untitled #1 / Stone komt weer dat tikkeltje TV On The Radio naar boven. De portie americana en onversneden bluesrock zorgen voor dat energiestootje waarnaar we al de hele dag op zoek waren. Een mooie opbouw en engelengezang trekken ons over de streep. Stilzitten wordt weer even moeilijk.
De vreemde eend in de bijt is Fine. Het lijkt of de band alle instrumenten beu is en dan maar beats begint te produceren. In combinatie met de vrouwelijke zang is verwarring met Au Revoir Simone best mogelijk. Schaam je daar vooral niet voor, het had ons ook kunnen overkomen.
De sterkte van The Poem Is You is ongetwijfeld de diversiteit. Je vindt op deze plaat een aantal doorwinterde nummers die tonen dat ze ballen hebben. Maar ze moeten wel willen.
Als The Poem Is You nu nog hun ongewassen sokken aan de kant legt, zullen wij helemaal tevreden zijn. Nu blijven we echter nog al te vaak met een wisselvallig gevoel achter. En dus proberen we vooral vooruit te kijken, naar de opvolger. Nu al.