The Postmarks - Memoirs At The End Of The World

Unfiltered Records

Dat The Postmarks niet meteen de meest originele bandnaam is, kunnen we hen moeilijk verwijten. Het verwondert ons trouwens dat nog niemand eerder met die naam op de proppen is gekomen. Maar het gaat hem om de muziek. En wat 'Memoirs At The end Of The World' betreft zitten wij toch een beetje met een dubbel gevoel.

De groep komt uit Florida en als je een remixalbum van hun debuut en een plaat met covers niet meetelt, is dit hun tweede volwaardige cd. Het artwork geeft al meteen aan in welke richting je de muziek van deze vijfkoppige groep moet zoeken. Het jarenzestiggevoel is namelijk alomtegenwoordig. Dat had ook een afleidingsmaneuver kunnen zijn, maar dat is het in dit geval dus niet.

Al vanaf de eerste noten wordt je op de tonen van mierzoete strings en bijhorende castagnetten teruggevoerd naar de golden age of music. De stem van de zangeres met de exotische naam Tim Yehezkely levert je af in wat een Franse film uit die periode zou kunnen zijn, waar bevallige jonge dames rondparaderen in minirokjes en cabriolets over te smalle wegen scheuren. Want het filimische is wel degelijk aanwezig in deze muziek.

Oorspronkelijk liepen wij niet meteen over van enthousiasme over deze plaat, maar toch moeten we toegeven dat ze uiteindelijk toch enigszins onder onze huid is gekropen. Niet dat elk nummer even overtuigend is, maar die twee openingssongs zijn, ondanks de kitsch, toch behoorlijk verslavend.

In Thorn In Your Side wordt gas teruggenomen en komt het filmische karakter van deze muziek nog meer uit de verf. Maar tegelijkertijd dreigt de aandacht wat af te drijven. En hoewel de volgende nummers ook allemaal perfect in het patroon passen, slagen zij er niet in om ons met de rug tegen de muur te plakken. Het is allemaal mooi gemaakt, maar niet echt beklijvend.

In I’m In Deep krijgt zangeres Tim de vocale bijstand van Christopher Moll, hetgeen een mooie ballade oplevert, maar opnieuw slaagt de band er niet in om de haren van onze armen rechtop te doen staan. Het verrassingseffect deemstert met andere woorden geleidelijk aan verder weg.

‘Memoirs At The End Of The World’ kan met andere woorden samen met die andere duizenden platen worden geklasseerd onder de titel “Leuk geprobeerd, maar helaas.”