The Rakes - Ten New Messages

V2

Wel, ja en nee. Op het debuut stonden de meesterlijke single 22 Grand Job, opgebouwd rond een fantastische gitaarriff en een ogenschijnlijk loodrecht daarop staande ritmesectie, en nog wat prima nummers, maar de kwaliteit werd niet over de hele lijn aangehouden. En ook deze plaat lijkt in hetzelfde bed ziek te zijn. Er staan een aantal goede nummers op, maar ook een aantal zwakkere songs. Een absoluut hoogtepunt zoals de eerder genoemde radiohit ontbreekt al helemaal.

Neem bijvoorbeeld opener The World Was A Mess But His Hair Was Perfect : lekker punky ritme, sappig ironische tekst.  Dat zit wel snor.  Het borduurt verder op de beste nummers van ‘Capture/Release’ en daar is in de verste verte niks mis mee. Maar helaas. Little Superstitions overtuigt dan weer helemaal niet. Een slap afkooksel van wat een goede Rakes-song zou kunnen zijn. Met We Danced Together gaat het dan wel weer de goede kant uit. Enfin, u begrijpt waar we naartoe willen. Neem de minder goede songs weg en je kan uit dit geheel een erg goede EP distilleren.

Over de hele lijn lijkt de plaat meer naar pop dan naar de pubrock/punk van de voorganger te neigen. En het zijn precies de meer stevige nummers die het album nog over de streep trekken, maar een plaats op het erepodium is er helaas niet bij, al blijft het een verdienstelijke wedstrijd die werd gespeeld.

(Gebrek aan) communicatie in het moderne leven lijkt een onderwerp dat als rode draad doorheen de plaat loopt. In bijna alle songs wordt daar naar verwezen. Zijn het niet het aantal boodschappen (“ten new messages”) op zijn gsm waarnaar hij verwijst in de tekst van de opener, dan is het wel de storing die te horen is in When Tom Cruise Cries, het soort storing dat je krijgt wanneer je gsm te dicht in de buurt van de radio ligt of gewoon de titel van een nummer als Time To Stop Talking. Maar ook de teksten kunnen het gebrek aan muzikale inspiratie niet helemaal verbergen.

‘Ten New Messages’ is een doorsnee plaat, niet super, maar ook niet slecht. En dat betekent dus dat wij toch teleurgesteld zijn. Dat neemt niet weg dat we blijven geloven in het potentieel dat in The Rakes zit. Misschien wordt hun derde werkstuk wel een meesterwerk.