The Rhythm Junks - Beaten Borders

Universal Music Group

The Rhythm Junks is een van die prima bands die België rijk is. De afgelopen jaren schuimden de heren ‘s lands podia af in de vorm van een big band. Veel toeters en bellen, letterlijk, met een complete blazerssectie. Anno 2013 is de groep afgeslankt tot een bescheiden trio (mondharmonica/ gitaar – drums – bas) en dat heeft uiteraard effect op het resultaat. Waar de vorige platen (“Virus B-23” uit 2004 en “Pop Off” uit 2007) bol stonden van frivoliteit en speelplezier met een grote groep muzikanten, is ‘Beaten Borders’ toch wel een heel andere plaat geworden.

De basis van de band werd behouden, met de onmisbare ritmesectie van Jasper Hautekiet op bas en Tony Gyselinck op drums.  Daarbovenop bespeelt Steven De Bruyn virtuoos de mondharmonica. De Bruyn is overigens ook de leadsinger en wij zijn maar wat blij dat hij zich nu helemaal in die rol kan schikken. Naar ons gevoel heeft De Bruyn een lange weg afgelegd, als zanger dan, om te beseffen dat zijn zangstem werkelijk goed is om de lead te nemen. Hij bezit een heerlijke en vooral weemoedige stem, en drukt daarmee natuurlijk een stempel van melancholie op het geheel.

Zijn kompanen zijn beiden ook rasmuzikanten, waardoor je als luisteraar het gevoel krijgt dat je naar een hecht trio luistert. De ondersteuning die ze bijvoorbeeld bieden in Checking In, zorgt voor een vaart in het nummer die je benieuwd maakt naar het einde. Als de mannen dan uiteindelijk de wagen ‘in gear’ willen krijgen tegen het einde van de song, tikt je voet onbedaarlijk mee. Benieuwd wat dat live zal brengen.

Checking In is meteen ook de eerste single uit de plaat, een verstandige keuze als je het ons vraagt. Check ook zeker de mooie clip die de band uit haar hoed toverde.

Enkele nummers zijn aan de behoorlijk dromerige kant. Burnin Burnin Burnin is daar een mooi voorbeeld van. The Junks geven zich de tijd om het nummer op zijn traag tempo een weg te laten zoeken, het geheel krijgt een slepend effect.

Maar ook opener Offline Land heeft raakvlakken met een droomwereld, een heel geschikte titel dus. Het harmonicaatje dat het nummer op gang trekt, gooit de luisteraar meteen het juiste gemoed toe.

Gelukkig heeft de band ervoor gekozen om ook wat luchtige momenten op de plaat in te lassen. Zo begint Some People met een fijne loop waarmee De Bruyn zichzelf eigenlijk begeleidt met een veelvoud aan harmonica’s. Dat brengt meteen de sfeer van een Rhythm Junks-optreden mee, opdracht geslaagd dus.

En vertelden wij u al over de alleraardigste tekst van het nummer? En over het gearticuleer van de woorden “sputter along”? Geweldig dat een puur moment als dit het in de mix overleefde.

Amper negen nummers lang is deze 'Beaten Borders'. En de lezer die nu vol ongeduld dit trio in een hokje wil stoppen moeten we alsnog teleurstellen. Deze plaat houdt het midden tussen blues, funk, jazz, soul en alles daartussen.

In het eerste nummer vragen de heren zich af: “Can we make it?” En zoals zij zelf aangeven, “Yes we can!”.