The Strypes - Snapshot

EMI

Een debuutplaat waar we al een tijdje naar uitkeken is die van The Strypes. De vier leden zijn momenteel tussen de zestien en achttien jaar jong en maken het soort rock-‘n-roll dat nu toch al een dikke veertig jaar uitgestorven lijkt. Een dozijn van die nummers staan nu verzameld op een zeer aanstekelijke debuutplaat: ‘Snapshot’.

Op die leeftijd hadden wij nog niets verwezenlijkt. En nu eigenlijk nog steeds niet. Dat is het verschil tussen wat aanmodderen in je leven en de gitaar grijpen en proberen het verschil te maken. The Strypes zijn de frisse bries in het toekomstige, muzikale landschap.

Met invloeden als Rudy Toombs (Jack White nam diens I’m Shakin’vorig jaar ook nog op voor zijn solodebuut), Chuck Berry, Jerry Lee Lewis, Little Richard, Them, Spencer David Group, The Yardbirds, Rolling Stones, Howlin’ Wolf en Bo Diddley zit het al meer dan goed. Wij zouden meteen tekenen voor een zestienjarige zoon, die niets liever doet dan grasduinen in de platencollectie van zijn vader.

Bovendien mogen ze Miles Kane, Dave Grohl, Paul Weller, Noel Gallagher, Roger Daltrey en Jeff Beck tot hun fans rekenen. En voor het debuutalbum zat Chris Thomas aan de knoppen. Die heeft nog met The Beatles gewerkt tijdens de sessies voor hun dubbele witte. Kan slechter, nietwaar?

Mystery Man schiet meteen uit de startblokken. No-nonsense-rock-‘n-roll, jeugdige baldadigheid en verliefdheid. Veel verliefdheid. Blue Collar Jane bijvoorbeeld gaat doodeenvoudig over de buurvrouw om wat suiker en melk komt vragen, maar die ze eigenlijk nooit meer willen laten gaan. En dat is zo ongeveer het thema in elk nummer. Liefde is dan ook (leef)tijdloos.

Tekstueel is wat op ‘Snapshot’ te vinden is zeer beperkt – Mystery Man telt een tiental regeltjes – maar het hoge tempo en de weelderige solo’s van gitaar en mondharmonica maken dat helemaal goed. Eindelijk trouwens nog eens een band die de mondharmonica naar waarde weet te schatten.

‘Snapshot’ telt ook enkele covers. Van Bo Diddley vinden we You Can’t Judge A Book By Its Cover terug, de debuutsingle van The Strypes. Lef hebben de heren ook, want ze nemen ook Rollin’ & Tumblin’ opnieuw op, een bluestraditional uit 1929, die het bekendst werd in de versie van legende Muddy Waters. Nog meer blues krijgen we met Angel Eyes, waarin Jake Bugg wel lijkt te zingen.

Het "probleem" met ‘Snapshot’ is dat, op de twee bluesnummers na, zowat elke song ongeveer hetzelfde klinkt. Pretentieloze rock, gitaarsolo’s, mondharmonica. Niets op tegen – scroll naar boven en hoor ons jubelen – maar na een tijdje lijkt het allemaal wat op elkaar.

‘Snapshot’ is geen meesterwerk, wel een frisse wind. Live kan je de jongens aan het werk zien in het voorprogramma van Arctic Monkeys in Vorst Nationaal of op Eurosonic 2014, begin volgend jaar. Andere data in België zijn er nog niet, maar dat lijkt slechts een kwestie van tijd.