The Turbo A.C.'s - Radiation

Concrete Jungle

Punkrock en roots, het is een huwelijk dat we al lang toejuichen maar waar de surfrock ’n rollband Turbo A.C.’s toch een mooie eigen invulling aan geeft. Een tijdlang leek de vlam uit de pan, maar met het achtste studioplaat ‘Radiation’ bewijst het New Yorkse kwintet na zeven jaar terug te zijn van nooit echt helemaal weggeweest.

Een energiebom met fijne muzikale finesse, aldus ‘Radiation’. De plaat combineert de vertrouwde oldschool elementen surf, rock ’n roll, meezingen en adrenaline op een ronduit schitterende, bijna zelfs verslavende manier. In de volle traditie van kort, duidelijk, melodieus en repetitief. Hapklaar voor de massa.

 

Het leven van de Turbo A.C.’s is geen complex leven, zo lijken de win some lose some-teksten op deze plaat te vertellen (waarmee frontman Kevin Cole blijkbaar bewust voorbijgaat aan zijn recente echtscheiding en de stormschade van Hurricane Maria). Nothing Wrong With Me stipt hij al snel op dit album aan, met de vlotheid van een kusttram: “There’s something wrong with everything I see. But baby, there’s nothing wrong with me”.

 

Soms stampen de heren even wat na en is de onvrede wat duidelijker. Zo kun je natuurlijk moeilijk naast de opvallende hoes van een dame die zich vastklampt aan een radioactief vat terwijl op de achtergrond een kernexplosie plaatsvindt. Of de tekst van de titelsong die enkel bestaat uit “aggghhh radiation”, maar die met de typische scherpe, raspende stem van Kevin Cole toch net dat tikkeltje venijn krijgt. En dan is er ook dat eeuwige sarcasme, die ondertoon waaruit duidelijk blijkt dat we ons eigen graf aan het graven zijn maar te dom zijn om dat zelf te beseffen.

 

En als je daar tekstueel door bent, klinkt dat solerende surfgitaartje in Radiation ook net iets venijniger en bonkt de stampende floortom ook net iets harder. Het venijn zit hem in de staart. En in die paar keren dat de New Yorkers hun rock ’n roll-ritme verdubbelen in een wilde pogo (Get Up) in plaats van op pubfolk met banjo over te schakelen (Bottom).

 

Fijn plaatje dus, deze achtste van de Turbo A.C.’s. Meer van hetzelfde, maar ook meer dan degelijk. Dertien liedjes en geen seconde vervelen. Inclusief leuke Lana Del Rey-cover (High By The Beach) en een afsluitende ballade op piano. Of zoals ene Jim Carrey in ‘The Mask’ zou zeggen: “Smmmmmokey”.