The Van Jets - Cat Fit Fury!

Play It Again Sam

Dat het niet het meest gunstige moment is voor een Belgische band om een nieuwe plaat uit te brengen is een open deur intrappen. Er lijkt wel een babyboom aan de gang in de vaderlandse muziek en ook The Van Jets gooien hun jongste mee op de hoop. ‘Cat Fit Fury!’ moet een weg banen tussen al dat moois van pakweg de Admiraal en Mintzkov, en dat net met die “moeilijke tweede plaat".

The Van Jets kunnen hun Rock Rallyverleden niet achter zich laten. In 2004 behaalde hun krachtige gitaargeweld de gouden medaille. Maar intussen zijn de mannen gegroeid. Een gitarist later, een ep en de debuut-cd verder lijkt ‘Cat Fit Fury!’ vooral de glamrocktoer op te gaan.

Opener The Future kwijt zich gewetensvol van zijn taak: een triomfantelijke sound met een melodie die na anderhalve luisterbeurt in je hoofd blijft kleven. De opener is op die manier meteen ook een voorbode voor de rest van de plaat. De meeste songs gaan namelijk in dezelfde lijn verder.

Rode draad en sterke speler zijn vooral de drums. Waar de luisteraar in The Future zijn best moet doen om de straffe ritmesectie meteen op te merken, kost hem dat in Damage al heel wat minder moeite. De break in het begin geeft het nummer de nodige pit, daar waar de gitaar net een alarm is dat overgaat in een sirene.

Je ruikt bijna het zweet op de ruggen. Alleen het trage middenstuk mocht wat ons betreft een pak korter, maar dat maakt zanger Verschaeve goed door een Cobaineinde aan het nummer te breien.

Verschaeve zingt trouwens weer erg gevatte teksten, met als koploper The Other Man: “I wanna be the other man / feather scarve, silver tan.” Een andere favoriet staat even verder op Teevee: “Wanna kiss you in the rain”. Mooi.

Halverwege de plaat overvalt je ineens het Jack Whitegevoel en dat krijg je niet meer van je afgeschud. Hoewel het zo niet aanvoelde op ‘Electric Soldiers’ en zeker niet op de ep, neigt Verschaeves stem naar die van Jack White. En ook de sound van de groep is daarmee vergelijkbaar.

In januari 2007 maakte Verschaeve in een interview met daMusic de opmerking dat alle Jets fan van Bowie zijn. Waar je op de vorige plaat nog wat meer moeite moest doen om dat te ontdekken, is die invloed overduidelijk op de huidige plaat. Luister bijvoorbeeld naar Givers & Takers, waar de geest van Bowie over de schouders meekijkt.

‘Cat Fit Fury!’ bevat ook wat atypisch Van Jets-materiaal. Een mooi voorbeeld is Teevee, dat erg catchy is en leuke “oehoes” in de achtergrond bevat. En ook hier speelt de ritmesectie weer een bescheiden, maar onmisbare rol. Of spoel even verder naar afsluiter Our Heads, waar ook weer wat Bowie te ontdekken valt, maar dat vooral als geheel klópt.

Met producer Jon Gray (zie ook Editors en the Kooks) achter het stuur voelen The Van Jets zich duidelijk in hun nopjes. Ze leveren met ‘Cat Fit Fury!’ een degelijke plaat af en zullen die hopelijk omzetten in enkele waanzinnige live-shows.