The Veils - Sun Gangs

Rough Trade

Aanschouw frontman Finn Andrews en je weet hoe de derde plaat van The Veils klinkt. Zijn ontheemde elegantie en groezelige zuiverheid zijn een streling voor het oog, maar geven tegelijk een wrange smaak in de mond. Als een fleurige guppy in een luciferdoosje, als een sierlijk sjaaltje met een nare ettervlek.

Finn Andrews is voortdurend op zoek. Naar de opnames van zijn eerste album ‘The Runaway Found’ kijkt hij met erg gemengde gevoelens terug. Hij had immers het gevoel dat het hele gebeuren hem ontglipte. Op opvolger ‘Nux Vomica’ kwam Andrews dichter bij zichzelf; het album werd een persoonlijk exorcisme. En nu is er dus ‘Sun Gangs’, zo mogelijk zijn meest eigen werk tot nu toe.

Andrews schreef de nieuwe nummers in een periode waarin hij heel wat zekerheden zag wegvallen. De plaat staat dan ook vol van de hartverscheurende afscheidsliedjes. The House She Lived In is het mooiste voorbeeld. Andrews zingt over een gestorven vrouw met veel aanbidders. Vanbinnen weet hij dat hij de enige was van wie ze hield, al heeft hij niets om dat te bewijzen. Op een eenvoudige pianomelodie zweeft de song naar een betoverende climax.

Het titelnummer en afsluiter Begin Again zijn twee andere pianoliedjes waarin Andrews laat horen hoe weinig franjes zijn songschrijverij nodig heeft. Idem voor de Caviaanse ballade It Hits Deep. De single The Letter en Three Sisters zijn dan weer twee uitstekende rocknummers. Aanstekelijke gitaarlijnen en de rauwe snik van Andrews; een krachtige tweespan.

Iets minder geslaagd is het muzikale experiment Killed by the Boom. We horen een hoop scheurende riffs, feedback en gelaagde vocalen, maar de mayonaise pakt niet. Dan is Larkspur een stuk interessanter. Ruim acht minuten lang trekt Andrews ons als in een zweterige koortsdroom mee door de donkerste groeves van zijn ziel.

Tijdens de eerste luisterbeurten misten we op ‘Sun Gangs’ stiekem een klapper als Lavinia of Jesus for the Jugular. Maar nu alle songs bezonken zijn, koesteren we dit album even hard als de vorige twee. De onderhuidse samenhang zorgt voor een intens meeslepende luisterervaring vol weemoed en pracht. En daar zijn wij erg blij mee.