The War On Drugs - Slave Ambient

Secretly Canadian

Een plaat beluisteren in de wagen is één ding. Maar je bent dan sowieso niet honderd procent met je gedachten bij de muziek. Daarvoor heb je een koptelefoon nodig. Dat geldt zeker voor ‘Ambient Slave’, de nieuwe plaat van The War On Drugs.

Bruce Springsteen en Steve Wynns Dream Syndicate zijn twee namen die meermaals door ons hoofd gaan als we The War On Drugs’ tweede album voorgeschoteld krijgen. Hoezeer dat het geval is, blijkt pas als we de plaat echt onder de microscoop leggen en Best Night letterlijk traag en hortend op gang komt.

Kurt Vile heeft - zoals u ongetwijfeld al weet - andere oorden opgezocht, maar Adam Granduciel kan het duidelijk ook alleen af. Dat typische geluid, dat ook al op het schitterende debuut ‘Wagonwheel Blues’ te horen was, is ook op deze plaat nog steeds bijzonder aanwezig. Alle instrumenten worden immers ingebed in een dikke laag galm. En wonderlijk genoeg gaat dat nooit vervelen.

Come To The City is zo’n nummer dat wij meteen koppelen aan The Boss, al is het maar omwille van die woohoo die Granduciel ertussen gooit. Een orgel - daar gaan wij tenminste vanuit - en een saxofoon (??) geven de inzet van het nummer een ambient (jawel!) smaakje mee, maar dat wordt al snel overheerst door de dwingende drums van Mike Zanghi, die het geheel meteen op smaak brengt en het orgel naar de achtergrond verdrijft. Dat ambient gevoel zit trouwens wel vaker in het begin van de nummers.

In Baby Missiles lijkt Springsteen op de achtergrond mee te genieten. Hij zou het zelfs kunnen zijn die de mondharmonica hanteert.

Vooral de intonatie en de manier waarop frontman Granduciel zingt doen ons dan weer denken aan die andere grootheid van de rootsrock, Steve Wynn. Let wel: er is geen sprake van imitatie. De eigenheid van de songs gaat nergens verloren. Luister maar naar It’s Your Destiny en geniet van de gitaren die lukraak over de song verspreid lijken, maar uiteindelijk - in combinatie met dat deuntje op de keyboards - de toon van het nummer bepalen. Hier kunnen wij naar blijven luisteren.

Niet in alle nummers wordt gezongen en dan lijken de songs achteloze tussendoortjes, terwijl City Reprise #12 toch langer dan drie minuten duurt. Je komt alleen maar tot de conclusie dat je elk nummer meer dan één keer wilt beluisteren. Zelfs kleinoden als Come For It, dat nog geen halve minuut lang is.

‘Slave Ambient’ is de waardige opvolger van een bijzonder goed debuut. Het zal ons benieuwen hoe dit klinkt op een podium, want onze cd-speler is voorlopig verzegeld met deze plaat erin.

The War On Drugs speelt op 17 september in de AB.